اعلامیّهٔ استقلال جمهوری دموکراتیکِ ویتنام*
 | این مقاله در حال تایپ است. اگر می‌خواهید این مقاله را تایپ یا ویرایش کنید، لطفاً دست نگه دارید تا این پیغام حذف شود. |
همهٔ افراد بشد مساوی خلق شده‌اند و از طرفِ‌خالق به‌همهٔ آنان حقوقِ غیرقابل تجاوزی اعطا شده، که از آن جمله است حقِ حیات، آزادی، و جست‌وجوی خوشبختی.
این سخنانِ ابدی در اعلامیهٔ استقلالِ ایالات متحد آمریکا به‌سالِ ۱۷۷۶ بیان شد. معنی وسیع‌ترِ این سخنان این است که: همهٔ خلق‌های روی زمین از روز تولّد مساوی خلق می‌شوند و همهٔ خلق‌ها حق دارند زندگی کنند و آزاد و خوشبخت باشند.
اعلامیهٔ انقلاب فرانسه به‌سال ۱۷۹۱ حقوق اهالی کشور را به‌شرحِ زیر توصیف می‌کند: همهٔ افرادِ بشر آزاد و مساوی به‌دنیا می‌آیند و باید همیشه آزاد بمانند و از حقوقِ مساوی برخوردار شوند. این حقایق غیرقابلِ انکار است.
با این همه، بیش از هشتاد سال است که امپریالیست‌های فرانسوی با سوءاستفاده از شعار «آزادی، برابری، برادری» میهن ما را مورد تجاوز قرار داده به‌هم‌میهنانِ ما ستم روا داشته‌اند. فرانسویان، مخالفِ آرمان‌هایِ انسانیت و عدالت رفتار کرده‌اند.
در زمینهٔ سیاسی، خلقِ ما را از آزادی‌های دمکراتیک محروم کرده‌اند، قوانین غیرانسانی به‌مورد اجرا گذاشته‌اند به منظور انهدام وحدت ملّی و ممانعت از اتّحاد مجدّدِ مردمان سه رژیم سیاسی منطقه‌ئی در سه نقطهٔ کشور – شمال، مرکز، و جنوب – به‌پا کرده‌اند. تعداد زندان‌هائی که ساخته‌اند از تعداد مدارس بیشتر است، میهن‌پرستانِ ویتنامی را بی‌رحمانه قلع‌وقمع و قیام‌های ما را در دریایی از خون غرق کرده‌اند.
افکارِ عمومی ره به‌زنجیر کرده مانع تنویرِ افکارعمومی در کشور شده‌اند. ما را به‌منظورِ تضعیفِ نژادمان معتادِ تریاک و الکل کرده‌اند. در قلمرو اقتصادی، ما را تا مغز استخوان چاپیده مردم ما را به‌خاکِ سیاه نشانده کشتزارهای‌مان را ویران کرده‌اند.
فرانسویان، برنجزارها، معادن، جنگلها، و موادِ خام کشور ما را چاپیده‌اند. انتشار اسکناس و تجارت خارجی را به‌انحصارِ خود درآورده‌اند و اقسامِ مالیات‌هایِ غیرقابلِ توجیهی ره به‌مردمِ ما تحمیل کرده به‌ویژه دهقانان را تا سرحدِّ مرگ چاپیده‌اند. مهاجمان فرانسوی مانعِ رشد بورژوازی ملیِ ما شده بی‌رحمانه، کارگران کشور ما را استثمار کرده‌اند.
در پائیز ۱۹۴۰، هنگامی که فاشیست‌های ژاپنی سرزمین هندوچین را مورد تجاوز قرار داده پایگاه جدیدی برای جنگ علیه متفقین به‌پا داشتند امپریالیست‌های فرانسوی زانو زده میهنِ ما را در اختیارِ آنان گذاشتند. از آن پس، خلقِ ما زیر یوغ دوگانهٔ فرانسه-ژاپین قرار گرفت و به‌رنج و محنت مردم افزوده شد.
نتیجه آن شد که از پایان سال قبل تا آغاز سال جدید بیش از دومیلیون از هم‌میهنان ما در اثر قحطی جان سپردند. در ۹مارس (۱۹۴۵) نیروهای فرانسوی از طرف ژاپن خلع سلاح شدند. استعمارگران فرانسوی یا تسلیم شدند یا فرار کردند، و نشان دادند که نه‌تنها قادر به «حفاظتِ» از ما نیستند، بلکه ظرف پنج سال دوبار میهنِ ما را به ژاپنی‌ها فروختند.
تا قبل از ۹ مارس، در چند نوبت، جبههٔ ویت‌مین از فرانسویان دعوت کرد با ما علیه ژاپنی‌ها متحد شوند. استعمارگران فرانسوی به‌عوضِ موافقت با این پیشنهاد اقدامات ارعابی خود را علیه اعضای ویت‌مین تا آنجا شدّت دادند که قبل از فراز، تعداد زیادی از زندانیانِ سیاسی محبوس در زندان‌های من‌بای و کائوبانک را قتل عام کردند.
علیرغمِ همهٔ این‌ها، هم‌میهنان ما نسبت به فرانسویان شیوهٔ برخوردی انسانی و بردبارانه اتخاذ کردند. حتّی پس از کودتایِ ژاپنی‌ها در ماه مارسِ ۱۹۴۵، جبههٔ ویت‌مین به‌کمک بسیاری از فرانسویان شتافت و آن‌ها را تا عبور از مرز همراهی کرد، بسیاری از آنان را از زندان‌هایِ ژاپنی‌ها نجات داد و از جان‌ومال فرانسویان حفاظت کرد.