جاز روح
 | این مقاله در حال تایپ است. اگر می‌خواهید این مقاله را تایپ یا ویرایش کنید، لطفاً دست نگه دارید تا این پیغام حذف شود. |
ری چارلز را دکتر روح لقب داده‌اند. و او را می‌توان «پاپ» موسیقی سیاه نام داد. در حدود شش ماه پیش از نظر مردم فرانسه مرد ناشناسی بود، امادر ماه اکتبر ۲۰ هزار نفر برای شنیدن کنسرتی که وی در قصر ورزش تشکیل داده بود، حضور یافتند.
ماهالیا جاکسن یا «ملکه موعظه» یکی از دختران نیواورلئان است. این زن اکنون در سایه پیشرفت‌های خود ملکه جاز کلیساها شده است و تا کنون هرگز آهنگ تجارتی نخوانده.
«واعظ» لقبی است که به هوراس سیلور داده شده است برای آنکه وی یکی از نخستین کسانی است که بازگشت به منابع اولیه موسیقی جاز را تبلیغ کرده و «موسیقی روح» را به وسیله پیانوی خود نواخته است.
گلوله توپ لقبی است که از طرف موسیقی‌دانان جاز به جولیان آدرلی داده شده. این موسیقی‌دان گمنام فلوریدائی اکنون در نیویورک از ستارگاه جاز روح است.
جاز روح
در سال ۱۹۶۱ در کشور فرانسه «راک‌اندرول» در سایه جانی هالیدی‌ها و کرکس‌ها و دزدان دریائی و جوراب سیاهان، میان پسران و دختران جوان رواج بود اندازه‌ای پیدا کرد و جای تأسف است که این نوجوانان، راک‌اندرول را با «جاز» اشتباه کردند. و اکنون بهتر این است که بیدرنگ در این بحث مختصری که داریم، راک‌اندرول را کنار بگذاریم.
بحث دربارهٔ علل پیروزی راک‌اندرول در این مختصر نمی‌گنجد و این موضوع تا اندازه‌ئی به علم‌الاجتماع ارتباط دارد. اما هرچه هست بسیاری از این جوانان به زودی آهنگ‌های یکنواخت و حرکت‌های جنون‌آمیز راک‌اندرول را کنار خواهند گذاشت و به سوی جاز حقیقی یعنی به سوی موسیقی لوئی آرمسترونگ، کانت، دوک الینگتن، بوک کلیتن، ماهالیا جاکسن، مایلز دیویس – جولیان – کانونبال آدرلی، و ری چارلز، روی خواهند آورد...
سال ۱۹۶۱ از لحاظ موسیقی جاز در فرانسه سال پرخیر و برکتی بود... و بیشتر استادان موسیقی جاز که ما عده‌ای را در اینجا نام بردیم، از پائیز سال ۱۹۶۰ در روی صحنه‌های فرانسه به هنرنمائی پرداختند و نمونه‌هائی از جاز نیواورلئان – جاز میانه – و جاز جدید را به مردم فرانسه عرضه داشتند.
- توضیح عکس صفحهٔ ۱۳۶:
- ماهالیا جاکسون خوانندهٔ جاز سیاه
موسیقی جاز از وقتی در پاریس بیداد کرد که دوک الینگتن آهنگی در این زمینه ساخت. این آهنگ به خواهش ژان ویلار ساخته شد و به همراهی ارکستر بزرگ وی در قصر شایو اجرا گردید و صفحه‌ای از آن پر شد.
فیلم ترانه‌های پاریس (پاریس بلوز) Paris Blues که تقریباً غیر از جاز چیزی در آن وجود ندارد، در زمستان ۱۹۶۰ – ۱۹۶۱ در پاریس برداشته شد. لوئی آرمسترونگ یکی از «ستارگان» فیلم است و موسیقی آن نیز در پاریس به وسیله دوک الینگتن نوشته شده.
در ژوئیه سال ۱۹۶۱ موسیقی جاز به‌محیط قرون وسطائی صومئه روابومون راه یافت و در جریان آن، سولال – پیانیست معروف – در مقابل عده بیشماری از دوستداران جاز، آهنگی نواخت.
همچنین در ماه ژوئیه ۹۰ نفر از استادان جاز نه کشور یوگوسلاوی – سوئد – ماداگاسکار – ایتالیا – فرانسه – انگلستان – هلند، بلژیک – امریکا ری چارلز - کانت بیسی، لیس مک‌مان یکبار دیگر این نکته را ثابت کردند که موسیقی جاز به صورت موسیقی بین‌المللی درآمده است.
از لحاظ صفحه‌های موسیقی جاز نیز باید بگوئیم که تنوع عظیمی حاصل شده است. و همه کس مطابق ذوق خود می‌تواند صفحه‌ای پیدا کند. و شاید در هیچ دوره‌ای دیده نشده است که صفحه‌های جاز کلاسیک یعنی جاز دوره بزرگ نیواورلئان، تا این حد به بازار آمده باشد. روز ۴ ژوئیه ۱۹۶۰ لوئی آرمسترونگ به ۶۰ سالگی رسید و برای آنکه شصتمین سال تولد وی را در فرانسه جشن بگیرند، از مدتی پیش مجموعه آهنگ‌های «ساچمو» به صورت کلکسیونی پشت سر هم در معرض فروش گذاشته شد و