از خوانندگان ۱۶
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
 | این مقاله در حال تایپ است. اگر می‌خواهید این مقاله را تایپ یا ویرایش کنید، لطفاً دست نگه دارید تا این پیغام حذف شود. |
دو شعر از آریا آریاپور
بر بازوان زخمی خورشید
بر بازوان زخمی خورشید
وقتی فرود می‌آیم
شكل جنون و
بغضِ قیام دارد
دلم
***
ولی به خواب من نمی‌آئی
ای روز بلند،
كه آسمان سینه‌ام
سوگوار ستاره است.
اگر صدایی بماند
تا در نازكای من
اندوه قد می‌كشد
تنهائی گیاهِ برابرم
شكل مصیبت است
***
از معماری انزوا
تا رؤیای سقوط
- زنگوله‌ئی‌ست
امّا
خواب آرام قبیله را
- آشفته نمی‌كند
***
با این همه
از كلام من
صدائی اگر بماند
- پرنده می‌شوم.