ژوستین دیول
تایپ این مقاله تمام شده و آمادهٔ بازنگری است. اگر شما همان کسی نیستید که مقاله را تایپ کرده، لطفاً قبل از شروع به بازنگری صفحهٔ راهنمای بازنگری را ببینید (پیشنویس)، و پس از اینکه تمام متن را با تصاویر صفحات مقابله کردید و اشکالات را اصلاح کردید یا به بحث گذاشتید، این پیغام را حذف کنید. |
ژوستین دیول
اثر: هانری تولوز لوترک
(1901-1864)
تابلو ژوستین دیول در فاصله 1889 تا 1890 تهیه شده و یکی از تابلوهای معدود لوترک است که نقاش آن را برخلاف شیوۀ معمولش امضاء کرده است، این تابلو در حال حاضر متعلق بهپرنس ماتسوکاتای ژاپنی است.
***
تولوز لوترک در هجده سالگی نزد استاد «بونا»بهکار نقاشی پرداخت اما پیوسته مورد سرزنش و بیمهری استاد بود.پس از آن نیز بهشاگردی نزدکورمون رفت، لیکن از تعلیمات او هم بهرهای نگرفت و سرانجام، چون هیچیک از استادان نمیتوانستند عطش تازهجوئی و نبوغ او را سیراب سازند، شخصاً بهکار پرداخت و با الهام از استادانی چون فورن، مانه، برتموریسو و بخصوص ادگاردگا هنر خود را نیروئی لایزال بخشید.
دگا میل بهابداع را در او پرورش داد و افزون ساخت و او را دلباختۀ هنر ژاپون کرد.
تولوز لوترک سرانجام بهسال 1886 میلادی توانست درمونمارتر محیطی را که با روح عجیب او سازگار بود بیابد. از آن پس پنجسال تمام بهآزمایش پرداخت و تابلو ژوستین دیول از آثار همین دورۀ آزمایش است.
پدر ژوستیندیول در ناحیۀ مونمارتر خانه و باغی داشت که در آن درختان وحشی و بینظمی درهموبرهم روئیده بود.
تولوز لوترک در همین باغ بود که تابلو ژوستین و بسیاری از آثار دیگر خود را بهوجود آورد.
لوترک فرزند ناقص العضو کنت صاحب نفوذی بود ولی سرانجام خود را «نقاش گندابروها»نامید و یکسره عمر خود را وقف نقاشی کرد. در آثار او بیشتر، رقاصگان کازینوی مولنروژ بهعنوان موضوع انتخاب شدهاند. و حرکات تند و تیز این رقاصگان در واقع گویای رنجی است که نقاش، از بیچارگی جسمی خود میبرده است.
در آثار او نکتۀ شایان توجه این است که نحوۀ کارش، چه در هوای آزاد و چه در فضای سربستۀ آتلیه، کاملاً یکسان است و تابش نور و بازیهای آن، در سرنوشت آفریدههای نقاش هیچگونه نقشی را بازی نمیکنند.