صندوق پستی ۱۱۳۲-۱۵ شمارهٔ ۳۵
 | این مقاله در حال تایپ است. اگر می‌خواهید این مقاله را تایپ یا ویرایش کنید، لطفاً دست نگه دارید تا این پیغام حذف شود. |
• آقای عباسعلی بهرامی (بندر ماهشهر}} شماره‌هائی را که خواسته بودید به‌نشانی‌تان فرستاده‌ایم. لطفاً رسید آن را به‌ما اعلام کنید.
• آقای فؤاد قوامی به‌سؤال شما در مجله پاسخ نخواهم گفت زیرا جنایتی اتفاق نیافتاده است که نیازمند دفاع باشد. جوابی به‌طور خصوسی برای شما نوشته‌ام ولی چون نامه فاقد آدرس است نتوانستیم بفرستیم. اگر مایلید آدرسی ذکر بفرمائید و در ضمن به موضوع هم اشاره کنید که یادآوری شود. متشکرم.
• آقای فریدون نعمتی (اینسبروک، اتریش) ۱) بررسی و نگارش مجدد تاریخ ایران مسأله مهمی است که ابتدا باید راه‌‌های آن مشخص شود. برای این مهم صاحبنظران را به‌میزگردی دعوت خواهیم کرد و ماحصل گفت و گوها را در مجله خواهیم آورد
۲) مطلبی که برای مجله ترجمه می‌شود همیشه دارای نام نویسنده و مترجم بوده است. اما ذکر مأخذ و تاریخ نگارش مقالات همیشه میسر نیست. مع‌ذلک از این پس سعی می‌کنیم چنین نکاتی نیز حتی‌المقدور رعایت شود.
• آقای کاوه (؟) ۱) دوست عزیز، برای درک یک شعر به‌هیچ وجه لازم نیست که خواننده «از تمام زوایای خاطرات شاعر» (به قول شما) آگاهی داشته باشد. منظور آقای پاشائی از آنچه بر دو شعر من و یک شعر آقای عسکری نوشته‌اند و آنچه در باب اشعرای از چند شاعر دیگر و منجمله خسرو گلسرخی در دست دارند و به‌زودی خواهید خواند تنها «نشان دادن راهِ خوب خواندن و درست خواندن شعر» است و نه هیچ چیز دیگر. ایشان آن مطالب را برای آن ننوشتند که شعری را «بقبولانند» و اگر به «خاطره‌ئی خصوصی» اشازه کرده‌اند نظرشان استدلال صحت برداشتی است که شخصاً از آن شعر دارند. پیشنهاد می‌کنم که یک بار دیگر مقدمه‌ئی را که در کتاب جمعه - ۱ بر نخستین مطلب خود نوشته‌اند ملاحظه کنید: «غرض از این نوشته فقط این است که انگیزه‌ئی باشد برای آن که شعر را با جانی آگاه‌تر بخوانید و بیش‌تر برای جوانانی نوشته شده است که در نظر نخست نمی‌توانند آنچه را که لازم است، از شعر دریابند.»
۲) آنچه درباب پاره‌ئی از اشعار چاپ شده در کتاب جمعه نوشته‌اید مورد تأیید ما است. همه چیز رو به‌بهی می‌رود و شعر نیز.
۳) نوشته‌اید «دلم می‌خواهد همکار دائمی کتاب جمعه باشم. احتیاجی به‌من دارید؟» - البته دوست عزیز ما این جا تنها واسطه‌ئی هستیم میان خوانندگان خود. هریک از خوانندگان که با توجه به‌روال کتاب جمعه سخنی گفتنی داشته باشند می‌توانند برای ابلاغ آن از صفحات این مجله استفاده کنند. بدون شک یاری خوانندگان «دست به‌قلم » ما می‌تواند مجله را پربارتر و قابل استفاده‌تر کند.