آهوان: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(انتخاب برای تایپ) |
(پایان تایپ) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[Image:KHN013P130.jpg|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰|کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰]] | [[Image:KHN013P130.jpg|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰|کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰]] | ||
| − | {{ | + | {{بازنگری}} |
| + | هزار چشم گشودند و شاخ رقصاندند | ||
| + | |||
| + | فراز تپه هزار آهوی بلند اندام | ||
| + | |||
| + | به‌عشق مهر گشودند بازوان، چیدند | ||
| + | |||
| + | ستارگان کبود سپیده را آرام | ||
| + | |||
| + | |||
| + | فراز خاک بجنبید تپه‌ها سرمست | ||
| + | |||
| + | نشست مهر فراز هزار جلگه و دشت | ||
| + | |||
| + | ز تپه‌ها بچریدند و بادسان رفتند | ||
| + | |||
| + | هزار آهوی زیبای آقتاب اندام | ||
| + | |||
| + | |||
| + | فراز کوه چو روئید مهر، خسته ز راه | ||
| + | |||
| + | بکوفت باد بر او صخره‌های ابر سیاه | ||
| + | |||
| + | خمید مهر و شکست و درون چاه افتاد | ||
| + | |||
| + | نواختند طبل غروبش به نام، بر هر بام | ||
| + | |||
| + | |||
| + | هزار چشم ببستند و شاخ بشکستند | ||
| + | |||
| + | ز قهر مهر هزار آهوی بلند اندام | ||
| + | |||
| + | شگفت بر سر خاموش تپه‌ها، بر خاک | ||
| + | |||
| + | ستارگان سپید شب سیاه، آرام | ||
| + | |||
| + | :::::::رضا – براهنی | ||
[[رده:کتاب هفته]] | [[رده:کتاب هفته]] | ||
نسخهٔ ۷ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۲:۵۸
 | تایپ این مقاله تمام شده و آمادهٔ بازنگری است. اگر شما همان کسی نیستید که مقاله را تایپ کرده، لطفاً قبل از شروع به بازنگری صفحهٔ راهنمای بازنگری را ببینید (پیش‌‌نویس)، و پس از اینکه تمام متن را با تصاویر صفحات مقابله کردید و اشکالات را اصلاح کردید یا به بحث گذاشتید، این پیغام را حذف کنید. |
هزار چشم گشودند و شاخ رقصاندند
فراز تپه هزار آهوی بلند اندام
به‌عشق مهر گشودند بازوان، چیدند
ستارگان کبود سپیده را آرام
فراز خاک بجنبید تپه‌ها سرمست
نشست مهر فراز هزار جلگه و دشت
ز تپه‌ها بچریدند و بادسان رفتند
هزار آهوی زیبای آقتاب اندام
فراز کوه چو روئید مهر، خسته ز راه
بکوفت باد بر او صخره‌های ابر سیاه
خمید مهر و شکست و درون چاه افتاد
نواختند طبل غروبش به نام، بر هر بام
هزار چشم ببستند و شاخ بشکستند
ز قهر مهر هزار آهوی بلند اندام
شگفت بر سر خاموش تپه‌ها، بر خاک
ستارگان سپید شب سیاه، آرام
- رضا – براهنی