بحث کاربر:Philip

• سلام. قرارمان بر این است که برای یک‌دست شدنِ متن‌های کتاب هفته، چند مورد را رعایت کنیم:

- اگر کسرهٔ اضافه بعد از «ه» به شکل «ی» نوشته شده اما قبل از آن فاصله به کار رفته، فاصله را تبدیل به فاصلهٔ مجازی می‌کنیم. یعنی اگر در اصل «خانه ی» نوشته شده آن را به شکل «خانه‌ی» می‌نویسیم.

- برای جداسازیِ «می / نمی» از فعل‌ها، «ها»ی جمع از اسم‌ها و پسوندِ «تر / ترین» از صفت‌ها از فاصلهٔ مجازی استفاده می‌کنیم: می‌آیم، نمی‌بینم. سیب‌ها. بیش‌تر.

- در متن‌های کتاب هفته،‌ گاهی «به» چسبیده به کلمهٔ بعدش آمده (مثل: بدلیل، بطوریکه، ...)؛ که در این‌جور مواقع، بین «به» و کلمهٔ بعدش فاصله می‌گذاریم: به دلیل، به طوریکه، ... .

- در کتاب هفته، بیش‌ترِ جاها، تنوینِ آخرِ کلماتی مانند: واقعاً، اکثراً،... نیامده است، که اضافه می‌کنیم. هم‌چنین «همزه‌ی روی الف» در کلماتی مانند: توأم، مسأله،... را هم اضافه می‌کنیم.

که البته این‌ نکته‌ها به راهنما هم اضافه شده‌اند. ممنون.--Mohaddese (بحث) ‏۳ آوریل ۲۰۱۳، ساعت ۱۳:۲۶ (PDT)

سلام محدثه، ممنونم از توضیح. درباره‌ی یکی از موارد بالا: چرا «به»‌های چسبیده به کلمه‌ی بعدی را جدا کنیم؟ «به‌»‌ی متصل هنوز هم مصطلح است و از نظر شکلی هم نامأنوس نیست، جدا کردن «به»‌های متصل با شیوه‌ی کاری‌یی که از بایگانی مطبوعات سراغ داریم سازگار نیست، برخلاف باقی دست-بردن-در-متن‌ها که دلیل منطقی دارند (حال یا مشکلات تایپی مجلات قدیم و یکدست نبودنشان و یا خود رسم‌الخط صحیح فارسی) این‌ یکی سلیقه‌یی و نامربوط است.--Philip (بحث) ‏۴ آوریل ۲۰۱۳، ساعت ۰۳:۱۱ (PDT)