دیگرگونی خرده‌نظام: سیاسی شدن دهقانان در شیلی ۲: تفاوت بین نسخه‌ها
(انتخاب برای تایپ) |
(تايپ تا پايان صفحه ۱۱۷) |
||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
{{در حال ویرایش}} | {{در حال ویرایش}} | ||
| + | |||
| + | {{چپ‌چین}} | ||
| + | '''جیمز – ف – پتراس''' | ||
| + | {{پایان چپ‌چین}} | ||
| + | |||
| + | == نتیجه‌گیری == | ||
| + | |||
| + | تغییر عمده شیلی طی حکومت فری، تغییر زمین‌داری نبود. بلکه این تغییر بیشتر در زمینه تشکیل نیروی کار مزدبگیر روستائی در اتحادیه‌ها بود. همهٔ دمکرات مسیحی‌ها در ابتدا از رشد سریع تشکل اتحادیه‌ئی دهقانان پشتیبانی کردند. اما رشد دامنهٔ جنبش و رزمندگی آن، اختلفا و دودستگی بر سر اهداف جنبش را گسترش داد. فری و حامیانش اتحادیه‌های صنفی را به‌عنوان گروه فشاری درون ساخت سنتی تلقی کردند که کار «ادغام» آنان (=دهقانان) را در دامن جامعه سرمایه‌داری موجود بر عهده داشت. این جامعه به‌سازمان‌های دهقانی برای تعیین شرایط استخدام دهقانان توسط کارفرمایان روستائی (=اربابان) نقشی محدود می‌داد. .}}نشان|۴{{ | ||
| + | |||
| + | به‌نظر چونچول و یارانش اتحادیه ابزاری برای استحاله جامعه روستائی و جانشین مالک ارضی بود. فری با توجه به‌پشتیبانی‌ش از جامعه سرمایه‌داری «کثرت‌گرا» (شامل ملاکان – بانکداران و صاحبان صنایع)، هرگز روشی را که (اینداپ) پیشنهاد می‌کرد، قبول نداشت. بعضی از دمکرات مسیحی‌های دست‌چپی ادعا می‌کنند که فری به‌برنامهٔ خود «پشت پا زد» اما اظهار این مطلب نادرست است: در واقع فری درپی آن بود که قشرهای جدیدی از دهقانان مالک را در جامعه سرمایه‌داری موجود «ادغام» کند. و در این میان آن چه که تغییر کرد دمکرات مسیحیان جوان بودند نه فری. این دمکرات مسیحیان جوان تحت تأثیر سازمان و مبارزه دهقانان، درپی آن بودند که اصلاحات ارضی پیشنهادی فری را پیاده کنند اما در نتیجه برخورد دائمی‌شان با اشکال تراشی‌های سیاسی حکومت فری به‌شدت نومید شدند. | ||
| + | |||
| + | دمکرات مسیحیان شورشی نسبت به‌یک استحالهٔ عمومی، به‌شدت متعهد بودند. حال آن که فری بیش از پیش درپی محدود کردن نتایج ساختی سازمان اجتماعی توده‌ئی بود. نتیجه این برخوردهای متناقض ارتقاء موفقیت‌آمیز جنبش اتحادیه‌ئی تودهٔ دهقانان و نیز توزیع مجدد بسیار محدود زمینی بود. | ||
| + | |||
| + | == توزیع زمین ۱۹۶۵-۱۹۷۰== | ||
| + | |||
| + | حکومت فری در فاصله سال‌های ۱۹۶۵-۱۹۷۰ نزدیک به ۲۹۷ هزار هکتار زمین آبی را مصادره کرد. تا ژوئن ۱۹۷۰ حکومت فری فقط ۱۷.۵درصد زمین زراعی را مصادره کرده بود. مالکان عمده (اربابان) هنوز قسمت اعظم بهترین زمین‌های کشور را در دست داشتند. طی همین دوره فقط ۱۲ درصد زمین‌های غیر آبی (دیم) یعنی رقمی معادل ۳.۱ میلیون هکتار را مصادره کردند. | ||
| + | |||
[[رده:کتاب جمعه ۱۴]] | [[رده:کتاب جمعه ۱۴]] | ||
[[رده:کتاب جمعه]] | [[رده:کتاب جمعه]] | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
نسخهٔ ۲۲ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۰۴:۳۹
 | این مقاله در حال تایپ است. اگر می‌خواهید این مقاله را تایپ یا ویرایش کنید، لطفاً دست نگه دارید تا این پیغام حذف شود. |
جیمز – ف – پتراس
نتیجه‌گیری
تغییر عمده شیلی طی حکومت فری، تغییر زمین‌داری نبود. بلکه این تغییر بیشتر در زمینه تشکیل نیروی کار مزدبگیر روستائی در اتحادیه‌ها بود. همهٔ دمکرات مسیحی‌ها در ابتدا از رشد سریع تشکل اتحادیه‌ئی دهقانان پشتیبانی کردند. اما رشد دامنهٔ جنبش و رزمندگی آن، اختلفا و دودستگی بر سر اهداف جنبش را گسترش داد. فری و حامیانش اتحادیه‌های صنفی را به‌عنوان گروه فشاری درون ساخت سنتی تلقی کردند که کار «ادغام» آنان (=دهقانان) را در دامن جامعه سرمایه‌داری موجود بر عهده داشت. این جامعه به‌سازمان‌های دهقانی برای تعیین شرایط استخدام دهقانان توسط کارفرمایان روستائی (=اربابان) نقشی محدود می‌داد. .}}نشان|۴{{
به‌نظر چونچول و یارانش اتحادیه ابزاری برای استحاله جامعه روستائی و جانشین مالک ارضی بود. فری با توجه به‌پشتیبانی‌ش از جامعه سرمایه‌داری «کثرت‌گرا» (شامل ملاکان – بانکداران و صاحبان صنایع)، هرگز روشی را که (اینداپ) پیشنهاد می‌کرد، قبول نداشت. بعضی از دمکرات مسیحی‌های دست‌چپی ادعا می‌کنند که فری به‌برنامهٔ خود «پشت پا زد» اما اظهار این مطلب نادرست است: در واقع فری درپی آن بود که قشرهای جدیدی از دهقانان مالک را در جامعه سرمایه‌داری موجود «ادغام» کند. و در این میان آن چه که تغییر کرد دمکرات مسیحیان جوان بودند نه فری. این دمکرات مسیحیان جوان تحت تأثیر سازمان و مبارزه دهقانان، درپی آن بودند که اصلاحات ارضی پیشنهادی فری را پیاده کنند اما در نتیجه برخورد دائمی‌شان با اشکال تراشی‌های سیاسی حکومت فری به‌شدت نومید شدند.
دمکرات مسیحیان شورشی نسبت به‌یک استحالهٔ عمومی، به‌شدت متعهد بودند. حال آن که فری بیش از پیش درپی محدود کردن نتایج ساختی سازمان اجتماعی توده‌ئی بود. نتیجه این برخوردهای متناقض ارتقاء موفقیت‌آمیز جنبش اتحادیه‌ئی تودهٔ دهقانان و نیز توزیع مجدد بسیار محدود زمینی بود.
توزیع زمین ۱۹۶۵-۱۹۷۰
حکومت فری در فاصله سال‌های ۱۹۶۵-۱۹۷۰ نزدیک به ۲۹۷ هزار هکتار زمین آبی را مصادره کرد. تا ژوئن ۱۹۷۰ حکومت فری فقط ۱۷.۵درصد زمین زراعی را مصادره کرده بود. مالکان عمده (اربابان) هنوز قسمت اعظم بهترین زمین‌های کشور را در دست داشتند. طی همین دوره فقط ۱۲ درصد زمین‌های غیر آبی (دیم) یعنی رقمی معادل ۳.۱ میلیون هکتار را مصادره کردند.