قطره قطره ۱۷: تفاوت بین نسخه‌ها
(بازنگری و نهایی شد.) |
جز («قطره قطره ۱۷» را محافظت کرد: بازنگری شده و مطابق با متن اصلی است. ([edit=sysop] (بی‌پایان) [move=sysop] (بی‌پایان))) |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۴:۲۴
تصحیح یک گزارش!
* روزنامهٔ محلّی آمریکائی «کاپیتال» گزارش داده است که یک سومِ دانشجویان دانشکدهٔ نیروی دریائی «آناپولیس» به«ماری جوانا» معتادند، و کارگزار روابط عمومی دانشکده رسماً اعلام کرد که این گزارش غیرِواقعی است.
برای تعیین درستی یا نادرستی گزارش، حرف یکی از گزارشگرانِ آسوشیتدپرس را که در «آناپولیس» زندگی می‌کند بشنوید: می‌گویند بیش‌تر از یک سوم این دانشجوها معتادند، اما اگر از من بپرسید با یقین کامل می‌گویم این‌ها بیش از نصفِ‌شان این کاره‌اند!...
زیر پوشش قانون
* بنا به‌قوانین انگلستان، پرداخت جرائم رانندگی بر عهدهٔ صاحب اصلی اتومبیل است و بنا به‌یک قانون دیگر بچه‌ها تا دهسالگی در هیچ موردی مقصر شناخته نمی‌شوند. یک «قانون‌ْشناسِ» رند از اهالی لانگاشایر اتومبیلش را به‌نام پسر شش سالهٔ خود به‌ثبت داده و محضِ خندیدن به‌ریشِ قانون و قانون‌گزار آن قدر خطا کرده که ده روزه بیش از ۴۰۰ پوند برگِ جریمه گرفته و البته نم هم پس نداده!
قحطی چین!
این خبر را به‌نقل از «اسپونتیک» [مجلهٔ بسیار «شیک» روسی که به‌قصد ارضای جوانان «غرب‌زدۀ» شوروی در فنلاند چاپ می‌شود تا فاقد زمختی محصولات خود روسیه باشد] برای شما نقل می‌کنیم:
«طبق گزارش روزنامهٔ مردم - ارگان حزب کمونیست چین - محیط زیست این کشور گرفتار بحران خطرناکی شده است که عبارت باشد از نابودی تقریبی نسل قورباغه. چرا که مردم چین از زور بی‌غذائی مدتی است که به‌خوردن قورباغه پرداخته روز و شب کنار مرداب‌ها و توی رودخانه‌ها و جنگل‌ها برای شکار این جانور هزار جور کلک سوار می‌کنند. – با از بین رفتن نسل قورباغه در چین، سیل جورواجور و رنگ وارنگ حشرات مختلف (که پیش از این خوراک قورباغه‌ها بودند و حالا دنیا را بی‌سر خر یافته‌اند) به‌روستاها و شهرک‌ها حمله‌ور شده‌اند و اکنون کار اعضای کمون‌ها این شده است که دوره بیفتند و به‌هر که می‌رسند ازش سؤال کنند که: - رفیق! حشره‌کشی چیزی داری یا نه؟»
هنردوستی آمریکائی
* پس از این که بقایای جسدِ الویس پریسلی از گورستان شهرداری ممفیس به‌ملک مسکونی او که پدرش در آن زندگی می‌کند منتقل شد، ویلیام کاروایل نامی از اهالی محل، سنگِ مرمر ۲ تنیِ قبرِ الویس را که وسط گورستان ممفیس جا مانده بود دزدید و مثل مهندسی دقیق به۴۴ هزار تکّه هم شکل و هم اندازه قسمت کرد و هر تکّه را ۸۰ دلار به‌دوستدارنِ مشنگ ِ آن مرحوم قالب کرد!
تولیدمثل توریستی
* اولین بچه خانم روزامارتی‌تز توی قطار به‌دنیا آمد، دومی وسط سالنِ انتظارِ فرودگاه و سومی میانِ زمین و آسمان، توی هواپیما. این زائوی جوان پورتوریکوئی قول داده است بچهٔ چهارمش را توی کشتی وسطِ دریا به‌دنیا بیاورد. و دستِ کم توی سواری و احتمالاً اتوبوس!
بی‌خیالی و بی‌تفاوتی را ببینید: این خانم متفنّن اهل سرزمینی است که فریاد ملتش از فقر و استثمار، دنیائی را به‌لرزه در آورده.
انتقام
* فلتو شارون که به‌دلیل تقلب در انتخابات ۱۹۷۷ اسرائیل مصونیت پارلمانیش لغو شد، برای یک یک نمایندگانِ «کنستْ» - پارلمان اسرائیل - کارتی با این مضمون فرستاد: «در آستانهٔ سال نو برای آن جناب دردِ سر و نحوست بیش‌تری آرزو می‌کنم!»
تکامل جامعهٔ سرمایه‌داری
* ماهِ گذشته مصادف بود با سیُمین سالگرد بحران بزرگ اقتصادی امریکا. گوردون توماس - نویسندهٔ آمریکائی - می‌گوید: از آن سال‌ها تاکنون چیزی فرق نکرده آن سال‌ها مردم نسیه زندگی می‌کردند حالا قسطی.
بیلان فقر
* سودِ خالص شرکت‌های تجاری آمریکا در ۶ ماههٔ اول امسال ۱۴۹ هزار میلیون دلار است. این رقم ۲۲٪ بیش‌تر از شش ماههٔ اول سال گذشته است. مجلهٔ اخبار آمریکا و جهان با بررسی ۱۴۰۰ مؤسسهٔ آمریکائی گزارش داده است که بر خلاف این سود کلان، سود خالص سالانهٔ آمریکا ۳٫۳ درصد کاهش پیدا کرده و هیچ اضافهٔ تولیدی هم در کار نیست. پس منبع این همه سود کجاست؟
مجلهٔ تجارت هفته می‌نویسد: در ۶ ماههٔ گذشته هزینهٔ زندگی ۱۴٪ بالا رفته، در صورتی که درآمد روزانهٔ مردم فقط ۵٪ افزایش داشته.
مسئله این است. درآمد را که از هزینه کم کنی، جوابش جیبِ پُرِ سرمایه‌دار است و دستِ خالی مردمی که سال به‌سال به‌خیل عظیم تهی‌دستان آمریکا افزوده می‌شوند.
در عالم نویسندگی
* دشوارترین کارها نوشتن کتاب است، اما خواندن بعضی از کتاب‌ها نه فقط آسان‌تر از نوشتن‌شان نیست گاه از دشواری هم می‌گذرد و یکسره غیرممکن می‌شود.
بهره‌برداری از لاشه
* استودیوی پارامونت هالیوود دست در کار تهیهٔ فیلمی است رنگی و پر زرق و برق اندراحوالِ شاه مخلوع ایران.
از روز هم روشن‌تر است که هالیوود برای هیچ کس از این خاصه خرجی‌ها نمی‌کند. شاهِ فراری در به‌در ظاهراً ۲٫۵ میلیون دلار - و در واقع خیلی بیش‌تر از این‌ها - از ثروتِ غارت شدهٔ ملتِ ایران را برای تهیهٔ این فیلم سرمایه‌گذاری کرده است.
فکرش را بکنید، جانوری که تا چند ماه پیش همهٔ روزنامه‌ها، مجلات، تلویزیون‌های دنیا، و حتی محافظه‌کارترین مطبوعات امریکائی به‌او لقب «فرانکشتین» و «بیمارِ خودگُنده‌بین» داده بودند و جلّادی که ساواکش روی گشتاپو و سیا و موساد را سفید کرده بود باز به‌کلّهٔ پوکش زده است که به‌هر قیمتی شده به‌همدستی مافیای سیاسی – اقتصادی امریکا و با چرب‌کردنِ سبیلِ واسطه‌های جورواجور، برای دلخوشیِ خودش دروغِ گوبلزی «شاه مترقی» را به‌فیلمی درآورد که لابد پیش از نمایش هم باید بابت آگهی‌ها و تبلیغاتِ آن مبالغ کلانی به‌تلویزیون‌ها و شارلاتان‌های کارچاق‌کن آمریکائی و اروپائی بِسُلفد.
نقشِ او را موجودِ کلاشی به‌نام گابریل نگری دا اولجیوی ایتالیائی بازی می‌کند که شباهت غریبی بدو دارد.
این گابریل مقاله‌های «مرموز»ی هم سرقلم رفته، از جمله دربارهٔ این فیلم نوشته «این داستان مردی است که از آن دنیا برگشته». این را به‌اش می‌گویند بهره‌برداری از لاشه.