از خوانندگان ۱۳: تفاوت بین نسخه‌ها

از irPress.org
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
سطر ۱۰: سطر ۱۰:
 
[[رده:کتاب جمعه ۱۳]]
 
[[رده:کتاب جمعه ۱۳]]
 
[[رده:کتاب جمعه]]
 
[[رده:کتاب جمعه]]
 +
 +
==زبان شعر==
 +
 +
زبان شعر
 +
 +
حکایت دیگر دارد.
 +
 +
وقتی که از تمامیِ سینه
 +
 +
شعله سایهٔ روشنی می‌ماند
 +
 +
میان واژه و تو.
 +
 +
آنگاه واژه چندی
 +
 +
زیور آدمی می‌شود
 +
 +
و همین شاعر را بهانه‌ئی است
 +
 +
برای سرودن٬
 +
 +
تا سبک شود.
 +
 +
:::::یارمحّمد اسدپور
 +
 +
==بند==
 +
 +
ماه بر پنجره می‌تابد
 +
 +
بند در خاموشی رفته فرو
 +
 +
و نگهبانی
 +
 +
می‌دهد پاس در آن خلوت شب
 +
 +
تا مبادا
 +
 +
آب از آب تکانی بخورد.
 +
 +
دور از چشم نگهبان امّا
 +
 +
صبح در صحبت ما
 +
 +
گل کرده
 +
 +
است.
 +
 +
:::::م. راما ۱۳۵۴

نسخهٔ ‏۲ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۴:۴۵

کتاب جمعه سال اول شماره ۱۳ صفحه ۱۳۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۳ صفحه ۱۳۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۳ صفحه ۱۳۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۳ صفحه ۱۳۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۳ صفحه ۱۳۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۳ صفحه ۱۳۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۳ صفحه ۱۳۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۳ صفحه ۱۳۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۳ صفحه ۱۴۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۳ صفحه ۱۴۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۳ صفحه ۱۴۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۳ صفحه ۱۴۱

زبان شعر

زبان شعر

حکایت دیگر دارد.

وقتی که از تمامیِ سینه

شعله سایهٔ روشنی می‌ماند

میان واژه و تو.

آنگاه واژه چندی

زیور آدمی می‌شود

و همین شاعر را بهانه‌ئی است

برای سرودن٬

تا سبک شود.

یارمحّمد اسدپور

بند

ماه بر پنجره می‌تابد

بند در خاموشی رفته فرو

و نگهبانی

می‌دهد پاس در آن خلوت شب

تا مبادا

آب از آب تکانی بخورد.

دور از چشم نگهبان امّا

صبح در صحبت ما

گل کرده

است.

م. راما ۱۳۵۴