عارفانه

کتاب جمعه سال اول شماره ۳ صفحه ۷۳

{{subst:الگوی خالی|الگو:خطا}}{{در دست ویرایش ۲|ماه={{subst:CURRENTMONTHNAME}}|روز={{subst:CURRENTDAY}}|سال={{subst:CURRENTYEAR}}|چند = 2}}

عارفانه

پیغام‌های برفیم را

به سکوت زمستانیت پیوند زدی

تا رسالت شب را پذیرفتم

آیا این صدای تو نیست

که از گلوی قناری‌ها

پرواز می‌کند؟

و این وسوسه‌ی تو نیست

که در جیرجیر زنجره ها

در تمامی شب موج میزند؟

دیشب تو را

از ارتفاع ستاره فرود آوردم و

خود

تا ارتفاع ستاره صعود کردم.

مگر تبار من بلوغ پرواز تجربه نکرده است؟

سهم من از این پرواز کو؟

آی

باغبان باغ هزار در!

دشت سوخته ی خواهشم را

به ضیافت باران دعوت نمی‌کنی؟

رضا دبیری جوان

فروردین 53