قطره قطره ۳۳: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۵: | سطر ۵: | ||
[[Image:33-134.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۳۳ صفحه ۱۳۴|کتاب جمعه سال اول شماره ۳۳ صفحه ۱۳۴]] | [[Image:33-134.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۳۳ صفحه ۱۳۴|کتاب جمعه سال اول شماره ۳۳ صفحه ۱۳۴]] | ||
| − | {{در حال ویرایش}} | + | {{در حال ویرایش -- صفحات 130 و 131}} |
| − | |||
[[رده:کتاب جمعه ۳۳]] | [[رده:کتاب جمعه ۳۳]] | ||
| سطر ۱۶: | سطر ۱۵: | ||
خط سرزمین | خط سرزمین | ||
زمین در حرکت انتقالی خود به دور خورشید، از مدار دسته‌ةای بیشمار ستارگان منظومه‌ی شمسی می‌گذرد. هیپارکوس، منجم یونانی، مسیر این حرکت را با خطوط فرضی به‌هم متصل کرد و برای اشکال و صور به‌دست آمده نام‌های خاصی گذاشت. چون اغلب اشکال پدید آمده شباهت به حیوانات داشت، منطقه‌ی برج‌ها را Zodiac یعنی «محل حیوانات» نام گذاشت و این منطقه را به دوازده قسمت تقسیم کرد و نتیجه گرفت که زمین در هر سی روز در یکی از این مناطق واقع می‌شود. مثلا زمین در ماه ششم سال در منطقه‌ی سنبله قرار می‌گیرد. | زمین در حرکت انتقالی خود به دور خورشید، از مدار دسته‌ةای بیشمار ستارگان منظومه‌ی شمسی می‌گذرد. هیپارکوس، منجم یونانی، مسیر این حرکت را با خطوط فرضی به‌هم متصل کرد و برای اشکال و صور به‌دست آمده نام‌های خاصی گذاشت. چون اغلب اشکال پدید آمده شباهت به حیوانات داشت، منطقه‌ی برج‌ها را Zodiac یعنی «محل حیوانات» نام گذاشت و این منطقه را به دوازده قسمت تقسیم کرد و نتیجه گرفت که زمین در هر سی روز در یکی از این مناطق واقع می‌شود. مثلا زمین در ماه ششم سال در منطقه‌ی سنبله قرار می‌گیرد. | ||
| + | |||
| + | سحابی‌های بزرگ | ||
| + | سر جیمز جینز گفته است برای آن که تصور نسبتا جامعی از سیستم سحابی‌های بزرگ داشته باشیم، خوب است 50 تن بیسکویت را روی کره‌ئی به‌شعاع تقریبا یک کیلومتر و نیم پخش کنیم. در این صورت بیسکویت‌ها به‌فاصله‌ی 25 متر از یکدیگر قرار می‌گیرند و کره‌ئی که آن‌ها رویش قرار گرفته‌اند قسمتی از آسمان را که یک تلسکوپ متوسط می‌تواند ببیند مجسم می‌کند. خوب، در این کره، هر بیسکویت یک سحابی بزرگ را که قطر آن 4000 پارسک باشد نشان می‌دهد. در میان این سحابی، چند سحابی بسیار بزرگ باید به‌وسیله‌ی اشیاء بزرگ‌تری غیر از بیسکویت متجسم شود. در حالی که کهکشان ما (نه منظومه شمسی ما) در آن فقط به‌وسیله نان قندی کوچکی به‌قطر یک سانتیمتر و ضخامت یک و نیم میلیمتر نشان داده می‌شود. در چنین مقیاسی کره‌ی زمین ما تبدیل می‌شود به‌یکی از الکترون‌های این ماکت، و باید آن را چندین میلیون برابر بزرگ کنیم تا قوی‌ترین میکروسکپ‌ها بتوانند آن را ببینند! | ||
نسخهٔ ۲۹ آوریل ۲۰۱۱، ساعت ۱۰:۱۳
الگو:در حال ویرایش -- صفحات 130 و 131
قطره قطره زیرنظر: الف. آذر
خط سرزمین زمین در حرکت انتقالی خود به دور خورشید، از مدار دسته‌ةای بیشمار ستارگان منظومه‌ی شمسی می‌گذرد. هیپارکوس، منجم یونانی، مسیر این حرکت را با خطوط فرضی به‌هم متصل کرد و برای اشکال و صور به‌دست آمده نام‌های خاصی گذاشت. چون اغلب اشکال پدید آمده شباهت به حیوانات داشت، منطقه‌ی برج‌ها را Zodiac یعنی «محل حیوانات» نام گذاشت و این منطقه را به دوازده قسمت تقسیم کرد و نتیجه گرفت که زمین در هر سی روز در یکی از این مناطق واقع می‌شود. مثلا زمین در ماه ششم سال در منطقه‌ی سنبله قرار می‌گیرد.
سحابی‌های بزرگ سر جیمز جینز گفته است برای آن که تصور نسبتا جامعی از سیستم سحابی‌های بزرگ داشته باشیم، خوب است 50 تن بیسکویت را روی کره‌ئی به‌شعاع تقریبا یک کیلومتر و نیم پخش کنیم. در این صورت بیسکویت‌ها به‌فاصله‌ی 25 متر از یکدیگر قرار می‌گیرند و کره‌ئی که آن‌ها رویش قرار گرفته‌اند قسمتی از آسمان را که یک تلسکوپ متوسط می‌تواند ببیند مجسم می‌کند. خوب، در این کره، هر بیسکویت یک سحابی بزرگ را که قطر آن 4000 پارسک باشد نشان می‌دهد. در میان این سحابی، چند سحابی بسیار بزرگ باید به‌وسیله‌ی اشیاء بزرگ‌تری غیر از بیسکویت متجسم شود. در حالی که کهکشان ما (نه منظومه شمسی ما) در آن فقط به‌وسیله نان قندی کوچکی به‌قطر یک سانتیمتر و ضخامت یک و نیم میلیمتر نشان داده می‌شود. در چنین مقیاسی کره‌ی زمین ما تبدیل می‌شود به‌یکی از الکترون‌های این ماکت، و باید آن را چندین میلیون برابر بزرگ کنیم تا قوی‌ترین میکروسکپ‌ها بتوانند آن را ببینند!