ترانه آبی: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[Image:7-072.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۷۲|کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۷۲]] | [[Image:7-072.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۷۲|کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۷۲]] | ||
[[Image:7-073.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۷۳|کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۷۳]] | [[Image:7-073.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۷۳|کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۷۳]] | ||
| − | {{ | + | {{بازنگری}} |
| + | |||
| + | قیلولهٔ ناگزیر | ||
| + | |||
| + | در طاق طاقیِ حوضخانه، | ||
| + | |||
| + | تا سال‌ها بعد | ||
| + | :::آبی را | ||
| + | مفهومی از وطن دهد. | ||
| + | |||
| + | :::::::امیرزاده‌ئی تنها | ||
| + | :::::::با تکرار چشم‌های بادام ِتلخش | ||
| + | :::::::در هزار آینهٔ شش‌گوش کاشی. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | لالای نجواوارِ فوّاره‌ئی خٌرد | ||
| + | |||
| + | که بر وقفهٔ خوابالودهٔ اطلسی‌ها | ||
| + | :::::::می گذشت | ||
| + | تا سال‌ها بعد | ||
| + | |||
| + | آبی را | ||
| + | :مفهومی | ||
| + | :::ناگاه | ||
| + | ::::از وطن دهد. | ||
| + | |||
| + | :::::::امیرزاده‌ئی تنها | ||
| + | :::::::با تکرار چشم‌های بادام ِتلخش | ||
| + | :::::::در هزار آینهٔ شش‌گوش کاشی. | ||
| + | |||
| + | روز | ||
| + | |||
| + | : بر نوک پنجه می‌گذشت | ||
| + | از نیزه‌هایِ سوزان نقره | ||
| + | ::::: به کجْ‌ترین سایه، | ||
| + | تا سال‌ها بعد | ||
| + | |||
| + | تکرٌر ِآبی را | ||
| + | :::عاشقانه | ||
| + | مفهومی از وطن دهد | ||
| + | :::::طاق طاقی‌های قیلوله | ||
| + | و نجوای خوابالودهٔ فواره‌ئی مردٌد | ||
| + | |||
| + | برسکوتِ اطلسی‌های تشنه، | ||
| + | |||
| + | و تکرارِ ناباورِ هزاران بادام ِتلخ | ||
| + | |||
| + | در هزار آینهٔ شش گوش ِکاشی | ||
| + | |||
| + | سال‌ها بعد | ||
| + | |||
| + | سال‌ها بعد | ||
| + | ::به نیمروزی گرم | ||
| + | ::::::ناگاه | ||
| + | خاطرهٔ دوردست حوضخانه. | ||
| + | :::::::آه امیرزادهٔ کاشی ها | ||
| + | :::::::با اشک‌های آبیت! | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ::::::::::::احمد شاملو آذر۵۵ | ||
نسخهٔ ۵ سپتامبر ۲۰۱۰، ساعت ۱۳:۵۳
 | تایپ این مقاله تمام شده و آمادهٔ بازنگری است. اگر شما همان کسی نیستید که مقاله را تایپ کرده، لطفاً قبل از شروع به بازنگری صفحهٔ راهنمای بازنگری را ببینید (پیش‌‌نویس)، و پس از اینکه تمام متن را با تصاویر صفحات مقابله کردید و اشکالات را اصلاح کردید یا به بحث گذاشتید، این پیغام را حذف کنید. |
قیلولهٔ ناگزیر
در طاق طاقیِ حوضخانه،
تا سال‌ها بعد
- آبی را
مفهومی از وطن دهد.
- امیرزاده‌ئی تنها
- با تکرار چشم‌های بادام ِتلخش
- در هزار آینهٔ شش‌گوش کاشی.
لالای نجواوارِ فوّاره‌ئی خٌرد
که بر وقفهٔ خوابالودهٔ اطلسی‌ها
- می گذشت
تا سال‌ها بعد
آبی را
- مفهومی
- ناگاه
- از وطن دهد.
- ناگاه
- امیرزاده‌ئی تنها
- با تکرار چشم‌های بادام ِتلخش
- در هزار آینهٔ شش‌گوش کاشی.
روز
- بر نوک پنجه می‌گذشت
از نیزه‌هایِ سوزان نقره
- به کجْ‌ترین سایه،
تا سال‌ها بعد
تکرٌر ِآبی را
- عاشقانه
مفهومی از وطن دهد
- طاق طاقی‌های قیلوله
و نجوای خوابالودهٔ فواره‌ئی مردٌد
برسکوتِ اطلسی‌های تشنه،
و تکرارِ ناباورِ هزاران بادام ِتلخ
در هزار آینهٔ شش گوش ِکاشی
سال‌ها بعد
سال‌ها بعد
- به نیمروزی گرم
- ناگاه
- به نیمروزی گرم
خاطرهٔ دوردست حوضخانه.
- آه امیرزادهٔ کاشی ها
- با اشک‌های آبیت!
- احمد شاملو آذر۵۵