جمع‌بندی‌هائی از رفتار در اعتصاب: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Azarestaan (بحث | مشارکتها) جز |
Azarestaan (بحث | مشارکتها) جز |
||
| سطر ۱۹: | سطر ۱۹: | ||
"1" | "1" | ||
تجربه¬ی اعتصابات در اروپا نشان می¬دهد که هیچ¬گاه تدارک کار به اندازه¬ی کافی فراهم آورده نشده است. اگر قرار باشد کارگران یکّه نخورند، اپوزیسیون انقلابی درون اتحادیه¬های کارگری و اتحادیه¬های کارگری مستقل انقلابی باید کار خود را به نحو زیر پیش ببرند: | تجربه¬ی اعتصابات در اروپا نشان می¬دهد که هیچ¬گاه تدارک کار به اندازه¬ی کافی فراهم آورده نشده است. اگر قرار باشد کارگران یکّه نخورند، اپوزیسیون انقلابی درون اتحادیه¬های کارگری و اتحادیه¬های کارگری مستقل انقلابی باید کار خود را به نحو زیر پیش ببرند: | ||
| − | |||
| + | :::1- اتحادیه¬های انقلابی و گروه¬های اپوزیسیون درون اتحادیه¬های غیرانقلابی باید در تمام رشته¬های صنعت، با فعالیت روزمره¬ی خود، کارگران را برای درگیری¬های قریب¬الوقوع میان کار و سرمایه آماده کنند. | ||
| − | 2- با پدیدار شدن نخستین علائم نارضائی در میان کارگران یا آشکار شدن مقاصد تجاوزگرانه¬ی کارفرمایان علیه کارگران، باید بی¬درنگ به کارگران صنعت مربوطه هشدار داد که برخوردی در پیش خواهد بود. | + | :::2- با پدیدار شدن نخستین علائم نارضائی در میان کارگران یا آشکار شدن مقاصد تجاوزگرانه¬ی کارفرمایان علیه کارگران، باید بی¬درنگ به کارگران صنعت مربوطه هشدار داد که برخوردی در پیش خواهد بود. |
| + | :::3- تدارک مقدماتی سازمانی و تبلیغاتی می¬باید تحت شعارهای زیر انجام شود: «از رهبران فرمیست چیزی متوقع نباشید! آنان به شما خیانت خواهند کرد! سرنوشت¬تان را خود در دست بگیرید! خود را برای مبارزه آماده کنید! در غیراین¬صورت، شکست حتمی خواهد بود.» - در این تبلیغات باید حداقل تکیه را بر موارد مشخص خیانت رهبران رفرمیست در مبارزات سندیکائی گذاشت. | ||
| − | + | :::4- در همین دوران تدارک، ضروری است از طریق جلسات و گفت¬و¬گوهای خصوصی با کارگران دانسته شود که عناصر غیرحزبی، آنارکوسندیکالیست¬ها، رفرمیست¬ها، یا مسیحی¬هائی که می¬توانند با اتخاذ یک تاکتیک مستقل از رهبری رفرمیست جدا و به¬مبارزه علیه کارفرما کشانده شوند کدامند، و کدام این¬ها می¬توانند همراه کارگران انقلابی در رهبری مبارزه¬ی اعتصابی شرکت جویند. | |
| + | :::5- خواست¬های اقتصادی باید برای توده¬های کارگر روشن و قابل¬هضم باشد. این خواست¬ها باید منعکس¬کننده¬ی وضعیت مشخص آنان باشد. این خواست¬ها باید قبلاً با کارگران به¬بحث گذاشته شده باشد تا بعد به شعارهائی بدل شوند که اکثریت کارگران را به-میدان بکشاند و مبنای جبهۀ واحد و عمل مشترک آنان شود. | ||
| − | + | :::6- در دوران تدارک، جلسات نمایندگان مؤسسات یا شوراهای کارگری می¬تواند نقش مهمی ایفا کند، به شرط آن که اینان زیر نفوذ رهبران رفرمیست و ارگان¬های سازشکار و هم¬دست طبقاتی نباشند. | |
| + | :::7- اتحادیه¬ها و اپوزیسیون¬های انقلابی بایددقت مراقب کار و رابطۀ خود با توده¬های کارگری در کارخانه باشند و علیه هرگونه کاغذبازی و جدائی از توده¬ها که مانع واکنش سریع و فوری نسبت به تحولات داخل کارخانه است به¬طور جدی مبارزه کنند. | ||
| − | + | :::8- اتحادیه¬های انقلابی و اپوزیسیون¬های انقلابی باید تمام تدارکات را طوری انجام دهند که ضرورت ایجاد ارگان¬های رزمنده برای رهبری مبارزه بتواند در پائین، در میان توده¬ها، احساس و پیشنهاد شود و به¬موضوع بحث تمام مؤسسات صنعتی بدل گردد. | |
| + | :::9- اگر امکان تعطیل کارخانه¬ئی می¬رود باید با شعار «ایجاد کمیته¬های اقدام علیه تعطیل کارخانه» و با تأکید به¬روی خواست¬های کارگران به¬میدان آمد. این کمیته¬های اقدام باید از میان کارگران موسسۀ صنعتی و صرف¬نظر از وابستگی¬های حزبی و عضویت-شان در اتحادیۀ کارگری انتخاب شوند. | ||
| − | + | :::10- اگر وضع برای اعتصاب مساعد است و توده¬های کارگر سرشار از روحیۀ پیکارجوئی هستند، تشکیل «کمیته¬های اعتصاب» منتخب کارگران باید مورد حمایت قرار گیرد (حتی اگر اعتصاب تحت رهبری یک اتحادیه انقلابی باشد). کارگران، چه متشکل چه غیرمتشکل، از هر گرایشی که باشند، می¬باید در انتخاب این کمیته¬ها شرکت جویند. | |
| + | :::11- همزمان با این اقدامات باید، در میان توده¬ها علیه انتخاب کمینه¬ها از بالا به تبلیغ و تهییج شدیدی اقدام کرد. باید کوشش¬های دیوانسالاران سندیکائی را که می¬خواهند رهبری اعتصاب به کمیته¬های منتخب از بالا سپرده شود افشا کرد. | ||
| − | + | :::12- | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
نسخهٔ ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۳۸
 | این مقاله در حال تایپ است. اگر می‌خواهید این مقاله را تایپ یا ویرایش کنید، لطفاً دست نگه دارید تا این پیغام حذف شود. |
"1"
تجربه¬ی اعتصابات در اروپا نشان می¬دهد که هیچ¬گاه تدارک کار به اندازه¬ی کافی فراهم آورده نشده است. اگر قرار باشد کارگران یکّه نخورند، اپوزیسیون انقلابی درون اتحادیه¬های کارگری و اتحادیه¬های کارگری مستقل انقلابی باید کار خود را به نحو زیر پیش ببرند:
- 1- اتحادیه¬های انقلابی و گروه¬های اپوزیسیون درون اتحادیه¬های غیرانقلابی باید در تمام رشته¬های صنعت، با فعالیت روزمره¬ی خود، کارگران را برای درگیری¬های قریب¬الوقوع میان کار و سرمایه آماده کنند.
- 2- با پدیدار شدن نخستین علائم نارضائی در میان کارگران یا آشکار شدن مقاصد تجاوزگرانه¬ی کارفرمایان علیه کارگران، باید بی¬درنگ به کارگران صنعت مربوطه هشدار داد که برخوردی در پیش خواهد بود.
- 3- تدارک مقدماتی سازمانی و تبلیغاتی می¬باید تحت شعارهای زیر انجام شود: «از رهبران فرمیست چیزی متوقع نباشید! آنان به شما خیانت خواهند کرد! سرنوشت¬تان را خود در دست بگیرید! خود را برای مبارزه آماده کنید! در غیراین¬صورت، شکست حتمی خواهد بود.» - در این تبلیغات باید حداقل تکیه را بر موارد مشخص خیانت رهبران رفرمیست در مبارزات سندیکائی گذاشت.
- 4- در همین دوران تدارک، ضروری است از طریق جلسات و گفت¬و¬گوهای خصوصی با کارگران دانسته شود که عناصر غیرحزبی، آنارکوسندیکالیست¬ها، رفرمیست¬ها، یا مسیحی¬هائی که می¬توانند با اتخاذ یک تاکتیک مستقل از رهبری رفرمیست جدا و به¬مبارزه علیه کارفرما کشانده شوند کدامند، و کدام این¬ها می¬توانند همراه کارگران انقلابی در رهبری مبارزه¬ی اعتصابی شرکت جویند.
- 5- خواست¬های اقتصادی باید برای توده¬های کارگر روشن و قابل¬هضم باشد. این خواست¬ها باید منعکس¬کننده¬ی وضعیت مشخص آنان باشد. این خواست¬ها باید قبلاً با کارگران به¬بحث گذاشته شده باشد تا بعد به شعارهائی بدل شوند که اکثریت کارگران را به-میدان بکشاند و مبنای جبهۀ واحد و عمل مشترک آنان شود.
- 6- در دوران تدارک، جلسات نمایندگان مؤسسات یا شوراهای کارگری می¬تواند نقش مهمی ایفا کند، به شرط آن که اینان زیر نفوذ رهبران رفرمیست و ارگان¬های سازشکار و هم¬دست طبقاتی نباشند.
- 7- اتحادیه¬ها و اپوزیسیون¬های انقلابی بایددقت مراقب کار و رابطۀ خود با توده¬های کارگری در کارخانه باشند و علیه هرگونه کاغذبازی و جدائی از توده¬ها که مانع واکنش سریع و فوری نسبت به تحولات داخل کارخانه است به¬طور جدی مبارزه کنند.
- 8- اتحادیه¬های انقلابی و اپوزیسیون¬های انقلابی باید تمام تدارکات را طوری انجام دهند که ضرورت ایجاد ارگان¬های رزمنده برای رهبری مبارزه بتواند در پائین، در میان توده¬ها، احساس و پیشنهاد شود و به¬موضوع بحث تمام مؤسسات صنعتی بدل گردد.
- 9- اگر امکان تعطیل کارخانه¬ئی می¬رود باید با شعار «ایجاد کمیته¬های اقدام علیه تعطیل کارخانه» و با تأکید به¬روی خواست¬های کارگران به¬میدان آمد. این کمیته¬های اقدام باید از میان کارگران موسسۀ صنعتی و صرف¬نظر از وابستگی¬های حزبی و عضویت-شان در اتحادیۀ کارگری انتخاب شوند.
- 10- اگر وضع برای اعتصاب مساعد است و توده¬های کارگر سرشار از روحیۀ پیکارجوئی هستند، تشکیل «کمیته¬های اعتصاب» منتخب کارگران باید مورد حمایت قرار گیرد (حتی اگر اعتصاب تحت رهبری یک اتحادیه انقلابی باشد). کارگران، چه متشکل چه غیرمتشکل، از هر گرایشی که باشند، می¬باید در انتخاب این کمیته¬ها شرکت جویند.
- 11- همزمان با این اقدامات باید، در میان توده¬ها علیه انتخاب کمینه¬ها از بالا به تبلیغ و تهییج شدیدی اقدام کرد. باید کوشش¬های دیوانسالاران سندیکائی را که می¬خواهند رهبری اعتصاب به کمیته¬های منتخب از بالا سپرده شود افشا کرد.
- 12-