ما از آهن برخاسته‌ایم: تفاوت بین نسخه‌ها
جز |
جز |
||
| سطر ۵۰: | سطر ۵۰: | ||
==پاورقی== | ==پاورقی== | ||
#{{پاورقی|۱}} Aleksei Kapitonovich Gastev، شاعر شوروی (۱۹۴۱ـ۱۸۸۲) | #{{پاورقی|۱}} Aleksei Kapitonovich Gastev، شاعر شوروی (۱۹۴۱ـ۱۸۸۲) | ||
| + | |||
| + | |||
| + | {{لایک}} | ||
نسخهٔ ۱۵ ژوئن ۲۰۱۱، ساعت ۰۰:۰۲
آلِکسئی کاپتیونوویچ گاستِف[۱]
نگاه کنید! من این‌جا ایستاده‌ام: در میان چکش‌ها، چرخ‌های تراش، کوره‌های آهنگری و کوره‌های بزرگ ـ در میان صدها رفیق.
فضای بالای سرم، سراسر، آهن‌های به‌هم پیوسته است.
تیرهای بزرگ آهن و برکناره‌های‌شان میله‌های قلاب‌دار آهنی به‌بلندی هفتاد و پنج پا
خمیده بر چپ و بر راست
پیچیده بر لا په‌های گنبد، همچون شانه‌های یک غول، چارچوبِ آهنین ساختمان را استوار نگه داشته‌اند.
بی‌پروا و تابدار و پرتوان می‌نمایند
و همچنان توانی افزون‌تر می‌طلبند.
به‌آن‌ها می‌نگرم و استوارتر می‌ایستم.
خونی تازه از آهن در رگ‌هایم جریان می‌یابد
و قامتم برافراشته‌تر می‌شود.
شانه‌هائی پولادین و بازوانی سخت پرتوان می‌یابم. با آهن ساختمان یکی می‌شوم.
آن‌گاه به‌خود تکانی می‌دهم
با شانه‌هایم، لا په‌ها و تیرهای بزرگ آهن و سقف را از جا برمی‌کنم
پاهایم هنوز بر زمین است اما سرم از بلندی ساختمان برگذشته.
این کوشش فوق‌انسانی از نفسم انداخته است، اما غریو برمی‌کشم:
«می‌خواهم سخنی بگویم، رفقا! می‌خواهم سخنی بگویم!»
پژواکی آهنیم کلمات مرا در خود فرو می‌برد. آهنبندی ساختمان سراسر با بی‌صبری می‌لرزد و قامت من همچنان افراشته‌تر می‌شود. اکنون سرم با دودکش‌ها یکی شده است.
من می‌خواهم با غریوی بلند، نه سرگذشتی، نه گفتاری، بل تنها جمله‌ئی آهنین بر زبان آرم:
«پیروزی از آن ما خواهد بود!»
ترجمهٔ رامین شهروند
پاورقی
- ^ Aleksei Kapitonovich Gastev، شاعر شوروی (۱۹۴۱ـ۱۸۸۲)