جادهٔ بازبورو: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی «thumb|alt= کتاب هفته شماره ۸ صفحه ۳|کتاب هفته شماره ۸ صفحه ۳ [[Image:KHN008...» ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
[[Image:KHN008P004.jpg |thumb|alt= کتاب هفته شماره ۸ صفحه ۴|کتاب هفته شماره ۸ صفحه ۴]] | [[Image:KHN008P004.jpg |thumb|alt= کتاب هفته شماره ۸ صفحه ۴|کتاب هفته شماره ۸ صفحه ۴]] | ||
| − | {{ | + | {{بازنگری}} |
| + | '''کلود مونه''' | ||
| + | |||
| + | '''۱۸۴۰-۱۹۲۶''' | ||
| + | |||
| + | '''جاده‌ی بازبورو''' | ||
| + | |||
| + | ::این تابلو در سال ۱۸۶۵ نقاشی شده است. در آغاز در کلکسیون مورو - فلاتون حفظ شد، و سپس به وسیله‌ی نامبرده به موزه‌ی لوور اهداء گردید. این تابلو در سال ۱۹۰۷ در موزه‌ی تزئینی به معرض نمایش گذارده شد، و در سال ۱۹۳۴ آن را به موزه‌ی لوور بازگشت دادند. | ||
| + | |||
| + | ::از پایان قرن هیجدهم جنگل فونتن‌بلو هنرمندان را مجذوب و شیفته خود ساخت. نقاشان رمانتیک هنرنمائی را در سایه‌ی انبوه این جنگل متداول ساختند، تا آن‌جا که به صورت مکتبی برای نقاشی منظره درآمد. | ||
| + | |||
| + | ::امپرسیونیست‌ها نیز سنت گذشتگان را حفظ کردند. آن‌ها از تعلیمات هنرکده‌ی گلیر افسرده خاطر شدند، و به فضای آزاد و باز پناه آوردند. مونه نخستین فرد از این گروه هنرمندان است، وی در جنگل بیر، در نزدیکی باربیزن مستقر شد. مونه پس از سال ۱۸۶۳ بهترین دوست خود فردریک بازیل را تشویق کرد، و در جنگل فونتن‌بلو به کار پرداختند. در همین هنگام رنوار و سیسلی نیز در همان نواحی با هنر ارزنده خود سرگرم بودند. اما در میان این جمع مونه بیش از دیگران دلباخته این جنگل شده بود، و گاه و بیگاه حتا دوستان خود را نیز به آن نواحی می‌کشانید. در همین دوره است، که تابلوهای فریبنده‌ای از درختان بلوط و صخره‌های معروف این منطقه به وجود آمد. | ||
| + | |||
| + | ::در شهر اردروپگارد، دانمارک تصویری از مونه موجود است که بسیار با این تابلو شباهت دارد، و جاده چلی را نشان می‌دهد. | ||
[[رده:کتاب هفته]] | [[رده:کتاب هفته]] | ||
[[رده:کتاب هفته ۸]] | [[رده:کتاب هفته ۸]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۴، ساعت ۰۱:۳۵
 | تایپ این مقاله تمام شده و آمادهٔ بازنگری است. اگر شما همان کسی نیستید که مقاله را تایپ کرده، لطفاً قبل از شروع به بازنگری صفحهٔ راهنمای بازنگری را ببینید (پیش‌‌نویس)، و پس از اینکه تمام متن را با تصاویر صفحات مقابله کردید و اشکالات را اصلاح کردید یا به بحث گذاشتید، این پیغام را حذف کنید. |
کلود مونه
۱۸۴۰-۱۹۲۶
جاده‌ی بازبورو
- این تابلو در سال ۱۸۶۵ نقاشی شده است. در آغاز در کلکسیون مورو - فلاتون حفظ شد، و سپس به وسیله‌ی نامبرده به موزه‌ی لوور اهداء گردید. این تابلو در سال ۱۹۰۷ در موزه‌ی تزئینی به معرض نمایش گذارده شد، و در سال ۱۹۳۴ آن را به موزه‌ی لوور بازگشت دادند.
- از پایان قرن هیجدهم جنگل فونتن‌بلو هنرمندان را مجذوب و شیفته خود ساخت. نقاشان رمانتیک هنرنمائی را در سایه‌ی انبوه این جنگل متداول ساختند، تا آن‌جا که به صورت مکتبی برای نقاشی منظره درآمد.
- امپرسیونیست‌ها نیز سنت گذشتگان را حفظ کردند. آن‌ها از تعلیمات هنرکده‌ی گلیر افسرده خاطر شدند، و به فضای آزاد و باز پناه آوردند. مونه نخستین فرد از این گروه هنرمندان است، وی در جنگل بیر، در نزدیکی باربیزن مستقر شد. مونه پس از سال ۱۸۶۳ بهترین دوست خود فردریک بازیل را تشویق کرد، و در جنگل فونتن‌بلو به کار پرداختند. در همین هنگام رنوار و سیسلی نیز در همان نواحی با هنر ارزنده خود سرگرم بودند. اما در میان این جمع مونه بیش از دیگران دلباخته این جنگل شده بود، و گاه و بیگاه حتا دوستان خود را نیز به آن نواحی می‌کشانید. در همین دوره است، که تابلوهای فریبنده‌ای از درختان بلوط و صخره‌های معروف این منطقه به وجود آمد.
- در شهر اردروپگارد، دانمارک تصویری از مونه موجود است که بسیار با این تابلو شباهت دارد، و جاده چلی را نشان می‌دهد.