گل نی: تفاوت بین نسخه‌ها
(پایان تایپ) |
جز («گل نی» را محافظت کرد: مطابق با متن اصلی است. ([edit=sysop] (بی‌پایان) [move=sysop] (بی‌پایان))) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
[[Image:KHN022P162.JPG|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۲۲ صفحه ۱۶۲|کتاب هفته شماره ۲۲ صفحه ۱۶۲]] | [[Image:KHN022P162.JPG|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۲۲ صفحه ۱۶۲|کتاب هفته شماره ۲۲ صفحه ۱۶۲]] | ||
| − | |||
| − | + | شعر و تصویرها از: '''منوچهر شیبانی''' | |
| + | <br> | ||
گل‌های اختران ز نسیم سحرگهان | گل‌های اختران ز نسیم سحرگهان | ||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۴: | ||
::آرام خفته بود | ::آرام خفته بود | ||
| − | با موج‌های رنگ به لبخنده لب | + | با موج‌های رنگ به لبخنده لب |
| − | + | :::::::گشود | |
| − | {{ستاره}} | + | رازی به سینه داشت که با کس نگفته |
| + | |||
| + | ::::::::بود | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ::::{{تک ستاره}}{{تک ستاره}}{{تک ستاره}} | ||
مرغی سپیدبال | مرغی سپیدبال | ||
| سطر ۳۸: | سطر ۴۳: | ||
چون چهرهٔ خیال | چون چهرهٔ خیال | ||
| − | ::آرام می‌پرید | + | :::آرام می‌پرید |
| + | |||
| + | :::آرام می‌پرید | ||
| − | :: | + | ::::{{تک ستاره}}{{تک ستاره}}{{تک ستاره}} |
| − | + | نی‌های برکه، سر به هم آورده، | |
| − | + | :::::::رازدار | |
| − | غوکی سیه، چو زال، همه گیسوان سپید | + | غوکی سیه، چو زال، همه گیسوان |
| + | |||
| + | ::::::::سپید | ||
بر لوح آب‌ها | بر لوح آب‌ها | ||
| سطر ۵۶: | سطر ۶۵: | ||
آگاه می‌نمود به اسرار | آگاه می‌نمود به اسرار | ||
| + | <br> | ||
مرغ سپیدبال | مرغ سپیدبال | ||
| سطر ۶۳: | سطر ۷۳: | ||
او را به جلوه دید | او را به جلوه دید | ||
| − | ::پائین، سویش پرید: | + | :::پائین، سویش پرید: |
| + | <br> | ||
'''– گل کرده نی؟''' | '''– گل کرده نی؟''' | ||
'''– نی''' | '''– نی''' | ||
| − | '''– کی | + | '''– کی می‌دمد ز نی گل نی؟''' |
'''– چون مهر پژمرد''' | '''– چون مهر پژمرد''' | ||
| سطر ۷۵: | سطر ۸۶: | ||
'''– هاهی... هاهی... ''' | '''– هاهی... هاهی... ''' | ||
| + | <br> | ||
| + | |||
| + | خندید مرغ و چرخ‌زنان ز آن میان | ||
| − | + | ::::::::پرید. | |
| − | {{ستاره}} | + | ::::{{تک ستاره}}{{تک ستاره}}{{تک ستاره}} |
هنگام شام تیره که خورشید محتضر | هنگام شام تیره که خورشید محتضر | ||
| − | خون ریزدش ز حفرهٔ قلبی که سفته داشت | + | خون ریزدش ز حفرهٔ قلبی که سفته |
| + | |||
| + | ::::::::داشت | ||
| + | |||
| + | دریاچه، زردچهره به خونابه | ||
| + | |||
| + | ::::::می‌سترد | ||
| − | + | چین روی چین کشیده و رازی نهفته | |
| − | + | ::::::::داشت | |
نی‌های بند بند | نی‌های بند بند | ||
| سطر ۱۰۲: | سطر ۱۲۲: | ||
'''– چشمم سپید شد''' | '''– چشمم سپید شد''' | ||
| − | ''' | + | '''دیگر دلم ز دیدن او ناامید شد. ''' |
'''– ای ناشکیب‌مرغ! دمد گل''' | '''– ای ناشکیب‌مرغ! دمد گل''' | ||
| سطر ۱۱۲: | سطر ۱۳۲: | ||
'''– هاهی... هاهی... ''' | '''– هاهی... هاهی... ''' | ||
| − | {{ستاره}} | + | ::::{{تک ستاره}}{{تک ستاره}}{{تک ستاره}} |
ماه پریده‌رنگ ز کهسارهای دور | ماه پریده‌رنگ ز کهسارهای دور | ||
| سطر ۱۳۴: | سطر ۱۵۴: | ||
'''– نی.''' | '''– نی.''' | ||
| − | '''– کی | + | '''– کی می‌دمد ز نی گل نی؟''' |
'''– چون مهر سر زند''' | '''– چون مهر سر زند''' | ||
| سطر ۱۴۰: | سطر ۱۶۰: | ||
'''– هاهی... هاهی... ''' | '''– هاهی... هاهی... ''' | ||
| − | ''' | + | '''دیدم ستارهٔ سحرت را''' |
| + | |||
| + | '''دیدم نزار شامگهت را''' | ||
| − | ''' | + | '''دیدم به سیم غرقه مهت را''' |
| − | ''' | + | '''گل‌های وعدهٔ تو، نروئیده خاک شد''' |
| − | ''' | + | '''ای غوک یاوه‌گوی! ''' |
| − | |||
| + | خندید مرغ و چرخ‌زنان زان میان | ||
| − | + | ::::::::پرید | |
| سطر ۱۵۸: | سطر ۱۸۰: | ||
[[رده:شعر]] | [[رده:شعر]] | ||
[[رده:منوچهر شیبانی]] | [[رده:منوچهر شیبانی]] | ||
| + | [[رده:مقالات نهایی‌شده]] | ||
| + | |||
| + | |||
| + | {{لایک}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۹:۴۹
شعر و تصویرها از: منوچهر شیبانی
گل‌های اختران ز نسیم سحرگهان
- چونان حباب‌ها پس بلور آب‌ها
چشمان خفتهٔ شفق آهسته باز شد
بر باد گشت دفتر تصویر خواب‌ها
دریاچهٔ سپید
چون دختری به ناز
بر بستر بلور
- آرام خفته بود
با موج‌های رنگ به لبخنده لب
- گشود
رازی به سینه داشت که با کس نگفته
- بود
- ***
مرغی سپیدبال
از لا به لای ابر
بر پشت اسب باد
چون چهرهٔ خیال
- آرام می‌پرید
- آرام می‌پرید
- ***
نی‌های برکه، سر به هم آورده،
- رازدار
غوکی سیه، چو زال، همه گیسوان
- سپید
بر لوح آب‌ها
افتاده نقش چهرهٔ نیزار
غوک سیاه‌دل
آگاه می‌نمود به اسرار
مرغ سپیدبال
از تخت آسمان
او را به جلوه دید
- پائین، سویش پرید:
– گل کرده نی؟
– نی
– کی می‌دمد ز نی گل نی؟
– چون مهر پژمرد
– هاهی... هاهی...
خندید مرغ و چرخ‌زنان ز آن میان
- پرید.
- ***
هنگام شام تیره که خورشید محتضر
خون ریزدش ز حفرهٔ قلبی که سفته
- داشت
دریاچه، زردچهره به خونابه
- می‌سترد
چین روی چین کشیده و رازی نهفته
- داشت
نی‌های بند بند
آورده سر به هم
راز شباب را
خواهند آشکار:
– گل کرده نی؟
– نی.
– چشمم سپید شد
دیگر دلم ز دیدن او ناامید شد.
– ای ناشکیب‌مرغ! دمد گل
– کی؟
– چون ماه سرزند
– هاهی... هاهی...
- ***
ماه پریده‌رنگ ز کهسارهای دور
پیچید حریر مه به تن شاخه‌های تار
آئینه‌های موج شتابان پی نسیم
نیزار وهمناک غم‌افزای و رازدار
یک قایق شکسته
غوکی که لب به روی لبان بسته
امیدهای باد گسسته:
– گل کرده نی؟
– نی.
– کی می‌دمد ز نی گل نی؟
– چون مهر سر زند
– هاهی... هاهی...
دیدم ستارهٔ سحرت را
دیدم نزار شامگهت را
دیدم به سیم غرقه مهت را
گل‌های وعدهٔ تو، نروئیده خاک شد
ای غوک یاوه‌گوی!
خندید مرغ و چرخ‌زنان زان میان
- پرید