دختر تصویر ۲

کتاب هفته شماره ۱۷ صفحه ۱۷۰

کتاب هفته شماره ۱۷ صفحه ۱۷۱

نشست پرتو حیرت

به دست‌های نیایشگرم

خمید ساقهٔ تردید

به روی چشمهٔ جوشان باورم

میان آینه و من

شکست شوق تماشا

ز چشم دختر تصویر

پرید جلوهٔ رؤیا

درنگ عاطفه از گامم اشتیاق گرفت

به خواب آینه آواره شد حماسهٔ نور

صدای روشن اشکی که گرم بود هنوز،

به اهتزاز نگاهم شکست راز بلور

که سایه‌ای سرشار آمد از غم -

درون بیدارم.

که خسته خواند ملالی غریب را -

کدام مرد؟

ندانم.

کدام لب در من،

میان فاصلهٔ لحظه‌ها نشست و سرود؟

کدام حاجت در من،

دریچه‌های حرفم به سرگذشت گشود؟ :

«تو آن نسیم سبکبال نرم پروازی

که بر شدی چو غباری ز دور دست تنم

من از کرانهٔ دور دیار تنهائیم

چو موج خسته دریدم ز شوق پیرهنم.

چو آمدی، به تن آشفته گشتم از دیدار

چو رفتی، از غم تو سر به سنگ کوبیدم

‌دوباره باز به راه تو بازگشتم، تا

گریز عطر تو از راه دور بوئیدم

هوس به سینه‌ام آشفت تا تو دور شدی

نفس - دریغ! - دگر با تلاش یار نماند

چو آمدم که غریوت دهم : زره برگرد! -

وجودم آب شد از من دگر غبار نماند

طلای ساحل مژگان بی‌تکان

برید جادهٔ دریای دور را

دوباره پلک چو بگشود، باز بر هم ریخت

ستیز سایه و سودای نور را.

رویا

دی ماه ۱۳۴۰