ملاحظاتی دربارهٔ کتاب «یی جینگ»: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۲۸: | سطر ۲۸: | ||
{{پایان کوچک}} | {{پایان کوچک}} | ||
| − | یی‌جینگ Yiking را، فقط علاقه‌ی مفرطی که | + | '''یی‌جینگ''' Yiking را، فقط علاقه‌ی مفرطی که نخستین امپراتور چین '''چین شه خوانگ تی''' به جادوگری داشت از خطر نابودی نجات می‌بخشد. '''شه'''، پادشاه ایالت '''چین'''، با استفاده از خستگی ناشی از جنگ‌های چهارصدساله‌ی امیران ایالت‌های مختلف، و با اتکا به موقعیت ممتاز نظامی ایالت چین [که برای خارجیان تبدیل به نام تمامی کشور می‌شود] و با پشتوانه‌ی قدرت و اعتماد‌به‌نفس خود، به کوتاه کردن دست تمامی امیران و ایجاد وحدت کشور، توفیق می‌یابد. آن‌گاه عنوان‌های '''خوانگ''' و '''تی''' را از فرزانگان و خردمندان اساطیری |
[[رده:کتاب جمعه ۲۴]] | [[رده:کتاب جمعه ۲۴]] | ||
[[رده:کتاب جمعه]] | [[رده:کتاب جمعه]] | ||
نسخهٔ ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۳:۵۵
 | این مقاله در حال تایپ است. اگر می‌خواهید این مقاله را تایپ یا ویرایش کنید، لطفاً دست نگه دارید تا این پیغام حذف شود. |
- مقاله‌ای که می‌خوانید مختصری است درباره‌ی کتاب یی‌جینگ Yiking، یکی از نه کتاب کلاسیک چین باستان. از این کتاب ترجمه‌های متعددی به زبان‌های باختری در دست است و به کرات مورد تحقیق و بررسی قرارگرفته و هم‌چنان هرساله آثاری تحقیقی درباره‌ی آن منتشر می‌شود.
- این مختصر به هیچ‌وجه شایستگی آن را ندارد که به‌عنوان یک کار تحقیقی درباره‌ی یی‌جینگ تلقی شود، به‌ویژه که هنگام نگارش آن، به علت عدم دسترسی به منابع، از ذکر بسیاری نکات باارزش خودداری شده‌است.
- لازم به تذکر است که بخشی از آن‌چه در این‌مقاله آمده، از مجموعه درس‌های استاد محترم، پروفسور ایزوتسوی ژاپنی، که در انجمن شاهنشاهی فلسفه سابق تدریس می‌کردند اقتباس شده‌است. ولی چون هیچ‌گونه متنی از ایشان در اختیار من نبود و ضمنن همان‌طور که تذکر دادم در این لحظه دسترسی به هیچ منبعی ندارم تقاضای من این است که آن‌چه در اینجا نوشته شده صرفن به‌عنوان یک سلسله اطلاعات اولیه گرفته شود و تا زمانی‌که متن‌های تحقیقی معتبرتری به زبان فارسی ترجمه نشده‌است، خوانندگان تمامی این مطالب را با احتیاط تلقی کنند.
ش. پ
یی‌جینگ Yiking را، فقط علاقه‌ی مفرطی که نخستین امپراتور چین چین شه خوانگ تی به جادوگری داشت از خطر نابودی نجات می‌بخشد. شه، پادشاه ایالت چین، با استفاده از خستگی ناشی از جنگ‌های چهارصدساله‌ی امیران ایالت‌های مختلف، و با اتکا به موقعیت ممتاز نظامی ایالت چین [که برای خارجیان تبدیل به نام تمامی کشور می‌شود] و با پشتوانه‌ی قدرت و اعتماد‌به‌نفس خود، به کوتاه کردن دست تمامی امیران و ایجاد وحدت کشور، توفیق می‌یابد. آن‌گاه عنوان‌های خوانگ و تی را از فرزانگان و خردمندان اساطیری