کیهان‌پیمائی ۲: تفاوت بین نسخه‌ها

از irPress.org
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۳۶: سطر ۳۶:
 
در دانش فضائی، مسیر قمر مصنوعی بدور زمین، '''مدار''' نامیده می‌شود. در اینصورت، گفته می‌شود که مثلا: «قمر در مدار زمنی گذاشته شد»؛ یا «قمر در مدار زمین قرار نگرفت».- بدیهی است که مدار اقمار مصنوعی، به‌نسبت زیادی و کمی فاصله‌ی  قمر مصنوعی از زمین، بزرگ یا کوچک می‌شود.
 
در دانش فضائی، مسیر قمر مصنوعی بدور زمین، '''مدار''' نامیده می‌شود. در اینصورت، گفته می‌شود که مثلا: «قمر در مدار زمنی گذاشته شد»؛ یا «قمر در مدار زمین قرار نگرفت».- بدیهی است که مدار اقمار مصنوعی، به‌نسبت زیادی و کمی فاصله‌ی  قمر مصنوعی از زمین، بزرگ یا کوچک می‌شود.
  
همچنین، در دانش فضائی نیز مسیر سفینه‌ی کینهانی بدور خورشید یا بدور هر سیاره‌ی دیگری، '''مدار''' نامیده می‌شود؛ و در اینصورت معمولا گفته می‌شود که: «سفینه‌ی کیهانی مثلا در '''مدار زهره''' قرار گرفت». و مراد این است که: سفینه‌ی‌کیهانی، درحال گردیدن به‌دور سیاره‌ی زهره است. و گاهی هم مراد از این جمله آن است که، سفینه‌ی کیهانی، در همان
+
همچنین، در دانش فضائی نیز مسیر سفینه‌ی کینهانی بدور خورشید یا بدور هر سیاره‌ی دیگری، '''مدار''' نامیده می‌شود؛ و در اینصورت معمولا گفته می‌شود که: «سفینه‌ی کیهانی مثلا در '''مدار زهره''' قرار گرفت». و مراد این است که: سفینه‌ی‌کیهانی، درحال گردیدن به‌دور سیاره‌ی زهره است. و گاهی هم مراد از این جمله آن است که، سفینه‌ی کیهانی، در همان فاصله‌ئی که ستاره‌ی زهره از خورشید دارد، به‌گرد خورشید می‌گردد. و به‌عبارت دیگر: سفینه‌ی کیهانی، روی مدار زهره به‌گرد خورشید می‌گردد.
 +
 
 +
=سرعت ترک:==
 +
 
 +
سرعت ترک، حداقل سرعتی است که با‌آن سرعت، می‌توان جسمی را (مثلا یک موشک را) از روی یک جسم فلکی (یعنی از روی یک کوکب یا یک سیاره و یا یک قمر) به‌فضا پرتاب کرد به‌قسمی که جسم پرتاب شده، دیگر به‌روی آن جسم فلکی مراجعت نکند.- البته سرعت بر حسب ارتفاع از سطح جسم فلکی تغییر می‌کند. مثلا سرع ترک زمین از نقطه‌ای بر سطح زمین، برابر ۱۱٫۲ کیلومتر درثانیه می‌باشد. سرعت ترک را معمولا در جهت قائم (یعنی عمود بر سطح جسم فلکی) حساب می‌کنند.

نسخهٔ ‏۵ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۵۰

کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۴۷
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۴۷
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۴۸
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۴۸
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۴۹
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۴۹
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۰
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۰
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۱
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۱
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۲
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۲
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۳
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۳
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۴
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۴
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۵
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۵
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۶
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۶
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۷
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۷
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۸
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۸
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۹
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۵۹
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۶۰
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۱۶۰


کیهان پیمائی

دکتر محسن هشترودی

پاره‌ای از اصطلاحات دانش فضائی

مدار:

مدارات، در جغرافیا، عبارتند از دایره‌های صغیره‌ای که برروی زمین یا کره‌ی جغرافیا بموازات خط استوای زمین رسم می‌شوند.

در هیئت و نجوم، مسیر هر سیاره را بدور خورشید، یا مسیر هر قمری را بدور سیاره‌ای،مدار آن سیاره یا مدار آن قمر می‌‌نامند.

در دانش فضائی، مسیر قمر مصنوعی بدور زمین، مدار نامیده می‌شود. در اینصورت، گفته می‌شود که مثلا: «قمر در مدار زمنی گذاشته شد»؛ یا «قمر در مدار زمین قرار نگرفت».- بدیهی است که مدار اقمار مصنوعی، به‌نسبت زیادی و کمی فاصله‌ی قمر مصنوعی از زمین، بزرگ یا کوچک می‌شود.

همچنین، در دانش فضائی نیز مسیر سفینه‌ی کینهانی بدور خورشید یا بدور هر سیاره‌ی دیگری، مدار نامیده می‌شود؛ و در اینصورت معمولا گفته می‌شود که: «سفینه‌ی کیهانی مثلا در مدار زهره قرار گرفت». و مراد این است که: سفینه‌ی‌کیهانی، درحال گردیدن به‌دور سیاره‌ی زهره است. و گاهی هم مراد از این جمله آن است که، سفینه‌ی کیهانی، در همان فاصله‌ئی که ستاره‌ی زهره از خورشید دارد، به‌گرد خورشید می‌گردد. و به‌عبارت دیگر: سفینه‌ی کیهانی، روی مدار زهره به‌گرد خورشید می‌گردد.

سرعت ترک:=

سرعت ترک، حداقل سرعتی است که با‌آن سرعت، می‌توان جسمی را (مثلا یک موشک را) از روی یک جسم فلکی (یعنی از روی یک کوکب یا یک سیاره و یا یک قمر) به‌فضا پرتاب کرد به‌قسمی که جسم پرتاب شده، دیگر به‌روی آن جسم فلکی مراجعت نکند.- البته سرعت بر حسب ارتفاع از سطح جسم فلکی تغییر می‌کند. مثلا سرع ترک زمین از نقطه‌ای بر سطح زمین، برابر ۱۱٫۲ کیلومتر درثانیه می‌باشد. سرعت ترک را معمولا در جهت قائم (یعنی عمود بر سطح جسم فلکی) حساب می‌کنند.