پائیز ۵۷: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (ربات: افزودن رده:کتاب_جمعه_۱۲) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[Image:12-018.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۲ صفحه ۱۸|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۲ صفحه ۱۸]] | [[Image:12-018.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۲ صفحه ۱۸|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۲ صفحه ۱۸]] | ||
| − | {{ | + | {{بازنگری}} |
| + | |||
| + | {{کوچک}}به یاران ناشناخته{{پایان کوچک}} | ||
| + | |||
| + | |||
| + | اینک | ||
| + | |||
| + | با تمامِ رفتارِ بارانیت | ||
| + | |||
| + | به خانه اندرآی | ||
| + | |||
| + | و بر پنجره و پندار | ||
| + | |||
| + | ببار! | ||
| + | |||
| + | |||
| + | دوردست‌ها | ||
| + | |||
| + | بوی خواب می‌دهند | ||
| + | |||
| + | و چون به‌خویش می‌نگرم | ||
| + | |||
| + | آب مرا می‌برد... | ||
| + | |||
| + | |||
| + | و چون از قرون سیل و باران | ||
| + | |||
| + | بازآمدم | ||
| + | |||
| + | و از مهتابی بی‌مهتاب | ||
| + | |||
| + | تا طلوع سپیده دمان | ||
| + | |||
| + | سقوط را | ||
| + | |||
| + | سرودم | ||
| + | |||
| + | حنجرهٔ تو | ||
| + | |||
| + | بی‌آواز ماند | ||
| + | |||
| + | و برگ | ||
| + | |||
| + | که از آفاق بی حدود | ||
| + | |||
| + | می‌رسید | ||
| + | |||
| + | بابام‌ها و دودها | ||
| + | |||
| + | میثاقی به‌راز داشت | ||
| + | |||
| + | |||
| + | و چون از خیابان به‌شهر | ||
| + | |||
| + | نگریستم | ||
| + | |||
| + | گریستم | ||
| + | |||
| + | زیرا جنازه‌ها | ||
| + | |||
| + | بوی شهادت می‌دادند | ||
| + | |||
| + | و در رگبار پائیزی غروب | ||
| + | |||
| + | بهار خونی شقایق‌ها | ||
| + | |||
| + | نمی‌جوشید | ||
| + | |||
| + | {{ستاره}} | ||
| + | |||
| + | تنها تو می‌توانی | ||
| + | |||
| + | با هنجار شبانهٔ برگ‌ها | ||
| + | |||
| + | برای ماندگان شهرهای مرگ | ||
| + | |||
| + | زمزمه‌یی باشی، | ||
| + | |||
| + | با تمامِ رفتارِ بارانیت | ||
| + | |||
| + | بر بام‌ها و خاطره‌ها | ||
| + | |||
| + | ببار | ||
| + | |||
| + | |||
| + | :::::::سیروس شمیسا | ||
[[رده:کتاب جمعه ۱۲]] | [[رده:کتاب جمعه ۱۲]] | ||
نسخهٔ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۱، ساعت ۰۸:۴۵
 | تایپ این مقاله تمام شده و آمادهٔ بازنگری است. اگر شما همان کسی نیستید که مقاله را تایپ کرده، لطفاً قبل از شروع به بازنگری صفحهٔ راهنمای بازنگری را ببینید (پیش‌‌نویس)، و پس از اینکه تمام متن را با تصاویر صفحات مقابله کردید و اشکالات را اصلاح کردید یا به بحث گذاشتید، این پیغام را حذف کنید. |
به یاران ناشناخته
اینک
با تمامِ رفتارِ بارانیت
به خانه اندرآی
و بر پنجره و پندار
ببار!
دوردست‌ها
بوی خواب می‌دهند
و چون به‌خویش می‌نگرم
آب مرا می‌برد...
و چون از قرون سیل و باران
بازآمدم
و از مهتابی بی‌مهتاب
تا طلوع سپیده دمان
سقوط را
سرودم
حنجرهٔ تو
بی‌آواز ماند
و برگ
که از آفاق بی حدود
می‌رسید
بابام‌ها و دودها
میثاقی به‌راز داشت
و چون از خیابان به‌شهر
نگریستم
گریستم
زیرا جنازه‌ها
بوی شهادت می‌دادند
و در رگبار پائیزی غروب
بهار خونی شقایق‌ها
نمی‌جوشید
***
تنها تو می‌توانی
با هنجار شبانهٔ برگ‌ها
برای ماندگان شهرهای مرگ
زمزمه‌یی باشی،
با تمامِ رفتارِ بارانیت
بر بام‌ها و خاطره‌ها
ببار
- سیروس شمیسا