http://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&feed=atom&action=historyنویسنده و موقعیت اجتماعی ۱ - تاریخچهٔ ویرایشها2024-03-29T11:07:41Zتاریخچهٔ ویرایشهای این صفحه در ویکیMediaWiki 1.35.2http://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=31520&oldid=prevMohaddese: «نویسنده و موقعیت اجتماعی ۱» را محافظت کرد: بازنگری شده و مطابق با متن اصلی است. ([edit=sysop] (بیپایان) [move=sysop] (بیپایان))2012-05-19T17:31:34Z<p>«<a href="/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1" title="نویسنده و موقعیت اجتماعی ۱">نویسنده و موقعیت اجتماعی ۱</a>» را محافظت کرد: بازنگری شده و مطابق با متن اصلی است. ([edit=sysop] (بیپایان) [move=sysop] (بیپایان))</p>
<table class="diff diff-contentalign-right diff-editfont-monospace" data-mw="interface">
<tr class="diff-title" lang="fa">
<td colspan="1" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">→ نسخهٔ قدیمیتر</td>
<td colspan="1" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">نسخهٔ ۱۹ مهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۳۱</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-notice" lang="fa"><div class="mw-diff-empty">(بدون تفاوت)</div>
</td></tr></table>Mohaddesehttp://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=31519&oldid=prevMohaddese: بازنگری و نهایی شد.2012-05-19T17:30:27Z<p>بازنگری و نهایی شد.</p>
<a href="http://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=31519&oldid=31518">نمایش تغییرات</a>Mohaddesehttp://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=31518&oldid=prevMohaddese: بازنگری تا پایان صفحهٔ ۱۲۱.2012-05-19T10:07:57Z<p>بازنگری تا پایان صفحهٔ ۱۲۱.</p>
<a href="http://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=31518&oldid=31513">نمایش تغییرات</a>Mohaddesehttp://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=31513&oldid=prevMohaddese: بازنگری تا پایان صفحهٔ ۱۱۷.2012-05-18T19:56:50Z<p>بازنگری تا پایان صفحهٔ ۱۱۷.</p>
<a href="http://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=31513&oldid=31512">نمایش تغییرات</a>Mohaddesehttp://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=31512&oldid=prevMohaddese: در حال بازنگری.2012-05-18T16:22:32Z<p>در حال بازنگری.</p>
<a href="http://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=31512&oldid=29400">نمایش تغییرات</a>Mohaddesehttp://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=29400&oldid=prevRobofa: ربات: تغییر خودکار متن (-هء +هٔ , -ﻩٴ +هٔ , -ۀ +هٔ , -هٴ +هٔ , -ﻩٔ +هٔ , -هی +هٔ )2012-02-04T10:28:42Z<p>ربات: تغییر خودکار متن (-هء +هٔ , -ﻩٴ +هٔ , -ۀ +هٔ , -هٴ +هٔ , -ﻩٔ +هٔ , -هی +هٔ )</p>
<a href="http://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=29400&oldid=29383">نمایش تغییرات</a>Robofahttp://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=29383&oldid=prevKaateb در ۳ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۲۲:۲۹2012-02-03T22:29:34Z<p></p>
<table class="diff diff-contentalign-right diff-editfont-monospace" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="fa">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">→ نسخهٔ قدیمیتر</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۲۲:۲۹</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l16" >سطر ۱۶:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">سطر ۱۶:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[Image:26-127.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۲۶ صفحه ۱۲۷|کتاب جمعه سال اول شماره ۲۶ صفحه ۱۲۷]]</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[Image:26-127.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۲۶ صفحه ۱۲۷|کتاب جمعه سال اول شماره ۲۶ صفحه ۱۲۷]]</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>{{<del class="diffchange diffchange-inline">در حال ویرایش</del>}}</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>{{<ins class="diffchange diffchange-inline">بازنگری</ins>}}</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'''خوان فرانکو'''</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'''خوان فرانکو'''</div></td></tr>
</table>Kaatebhttp://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=29376&oldid=prevKaateb در ۳ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۲۲:۰۸2012-02-03T22:08:10Z<p></p>
<table class="diff diff-contentalign-right diff-editfont-monospace" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="fa">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">→ نسخهٔ قدیمیتر</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۲۲:۰۸</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l103" >سطر ۱۰۳:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">سطر ۱۰۳:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>داستان نویسان نسل جوانتر کوشیدهاند تا این مشکل را بهطریقی دیگر حل کنند. فیالمثل '''گی یرمومنس''' (متولد ۱۹۱۱) در رمان طنزآمیز «مراسم عشاء آرلکین، ۱۹۶۲» با بهرهگیری از خیالپردازی و پوچانگاری، نظام حکومت نظامی و اغماض طبقه متوسط را نسبت بهاعمال آنا بهخواننده میشناساند. کتاب با صحنهء «رقص سرهنگان» پایان میپذیرد و بهاین ترتیب یک اثر فانتزی از فساد دستگاه سیاسی پرده برمیدارد. نویسندهء معاصر دیگر، '''میکل اتر وسیلوا''' (متولد ۱۹۰۸)، خشونت و هرجومرج را بهعنوان بخشی از جریان تحول تاریخی در برابر خواننده قرار میدهد. نویسنده در دو رمان «خانههای خاموش، ۱۹۵۵» و «دفتر شماره۱، ۱۹۶۱» با توصیف دو جامعهء متخالف خلاصهئی از تاریخ کشور را باز میگوید. در کتاب نخست، داستان در شهری رو بهزوال میگذرد و این کنایتی است از ونزوئلای قدیم که بیشتر بر پایهء اقتصاد روستائی و ساخت اجتماعی فئودالی و سنتهای اسپانیائی استوار بوده است. اما شهر اکنون مرده و ساکنان آن دیگر قادر بهتأمین زندگی خود نیستند. نومید و بلاتکلیف یا باید به انتظار مرگ بنشینند و یا بهمهاجرت تن دهند. اما «دفتر شمارهء ۱» از جامعهئی کاملاً متفاوت سخن میگوید، جامعهئی که در منطقهئی نفتخیز استقرار یافته است. معهذا، این جامعه هرچند بیقانون و خشونتطلب، از نظر نویسنده پایهئی است که بنای آیندهئی نو را بر آن باید استوار کرد. ثروت حاصل از این مناطق نفتخیز، هر چند سطح معیشت و فرهنگ بسیاری از مردم و ونزوئلا را ترقی فوقالعاده نداده اما '''اتروسیلوا''' آن رااساس لازمی برای ایجاد کشوری جدید میداند. دگرگونیهای محیط اجتماعی ونزوئلا که از آغاز کار نویسندگی رمولوگایه گوس، بهقوع پیوسته در رمانهای '''سالوادور گارمندیا''' که مبتکر شیوهئی نوین است انعکاس یافته است. در رمانهای «آدمهای کوچک، ۱۹۵۹»، «زندگی پست، ۱۹۶۸»، «روز خاکستر، ۱۹۵۴» و «ساکنان، ۱۹۶۸» گارمندیا با واقع بینی بیترحم و طنزآلود، به آنهائی که در حاشیهء زندگی میپلکند، بهبیکاران و کارمندان دون پایه میپردازد و از این راه داستانهای خود را که اساساً مأخوذ از جنبههای عادی و پیش پا اُفتادهء زندگی است غنای بسیار میبخشد.</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>داستان نویسان نسل جوانتر کوشیدهاند تا این مشکل را بهطریقی دیگر حل کنند. فیالمثل '''گی یرمومنس''' (متولد ۱۹۱۱) در رمان طنزآمیز «مراسم عشاء آرلکین، ۱۹۶۲» با بهرهگیری از خیالپردازی و پوچانگاری، نظام حکومت نظامی و اغماض طبقه متوسط را نسبت بهاعمال آنا بهخواننده میشناساند. کتاب با صحنهء «رقص سرهنگان» پایان میپذیرد و بهاین ترتیب یک اثر فانتزی از فساد دستگاه سیاسی پرده برمیدارد. نویسندهء معاصر دیگر، '''میکل اتر وسیلوا''' (متولد ۱۹۰۸)، خشونت و هرجومرج را بهعنوان بخشی از جریان تحول تاریخی در برابر خواننده قرار میدهد. نویسنده در دو رمان «خانههای خاموش، ۱۹۵۵» و «دفتر شماره۱، ۱۹۶۱» با توصیف دو جامعهء متخالف خلاصهئی از تاریخ کشور را باز میگوید. در کتاب نخست، داستان در شهری رو بهزوال میگذرد و این کنایتی است از ونزوئلای قدیم که بیشتر بر پایهء اقتصاد روستائی و ساخت اجتماعی فئودالی و سنتهای اسپانیائی استوار بوده است. اما شهر اکنون مرده و ساکنان آن دیگر قادر بهتأمین زندگی خود نیستند. نومید و بلاتکلیف یا باید به انتظار مرگ بنشینند و یا بهمهاجرت تن دهند. اما «دفتر شمارهء ۱» از جامعهئی کاملاً متفاوت سخن میگوید، جامعهئی که در منطقهئی نفتخیز استقرار یافته است. معهذا، این جامعه هرچند بیقانون و خشونتطلب، از نظر نویسنده پایهئی است که بنای آیندهئی نو را بر آن باید استوار کرد. ثروت حاصل از این مناطق نفتخیز، هر چند سطح معیشت و فرهنگ بسیاری از مردم و ونزوئلا را ترقی فوقالعاده نداده اما '''اتروسیلوا''' آن رااساس لازمی برای ایجاد کشوری جدید میداند. دگرگونیهای محیط اجتماعی ونزوئلا که از آغاز کار نویسندگی رمولوگایه گوس، بهقوع پیوسته در رمانهای '''سالوادور گارمندیا''' که مبتکر شیوهئی نوین است انعکاس یافته است. در رمانهای «آدمهای کوچک، ۱۹۵۹»، «زندگی پست، ۱۹۶۸»، «روز خاکستر، ۱۹۵۴» و «ساکنان، ۱۹۶۸» گارمندیا با واقع بینی بیترحم و طنزآلود، به آنهائی که در حاشیهء زندگی میپلکند، بهبیکاران و کارمندان دون پایه میپردازد و از این راه داستانهای خود را که اساساً مأخوذ از جنبههای عادی و پیش پا اُفتادهء زندگی است غنای بسیار میبخشد.</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>مسأله خشونت نیز موضع اساسی رمان جدید کلمبیا است. مخصوصاً از سال ۱۹۴۷ که بهدنبال روی کار آمدن رئیس جمهوری محافظهکاری که بارأی اقلیت انتخاب شد جنگ داخلی آغاز گردید. دراین دورهء خشونت و قتلهای وحشیانه، صدوپنجاه تا دویستهزار نفر از مردم کلمبیا کشته شدند و غریب نیست اگر بسیاری از رمانهای مربوط بهزدوخورد کیفیتی مجادلهآمیز دارند. شاید بتوان «باد خشک، ۱۹۵۴» <del class="diffchange diffchange-inline">وقایع آن بهزمان ما نزدیکتر است</del>. <del class="diffchange diffchange-inline">دریا </del>و <del class="diffchange diffchange-inline">نریان نشانهء نیروی وحشی </del>و <del class="diffchange diffchange-inline">خشونت </del>'''<del class="diffchange diffchange-inline">بارداماسو رلاسکس</del>''' <del class="diffchange diffchange-inline">قاچاقچی است </del>و <del class="diffchange diffchange-inline">چه تضادی است </del>میان <del class="diffchange diffchange-inline">او </del>و <del class="diffchange diffchange-inline">حسابدار بزدلی </del>که <del class="diffchange diffchange-inline">به زن او دل میبندد </del>و <del class="diffchange diffchange-inline">عاقبت هم بهدست او کشته شود؛ مفاهیمی </del>چون <del class="diffchange diffchange-inline">هرجومرج </del>و <del class="diffchange diffchange-inline">خشونت </del>و <del class="diffchange diffchange-inline">وحشیگری بهآسانی </del>در <del class="diffchange diffchange-inline">صورتهای ادبی نمیگنجد </del>و <del class="diffchange diffchange-inline">نمیتوان آنها </del>را در <del class="diffchange diffchange-inline">چارچوب آراسته رمانهای شسته رفته جا داد</del>. <del class="diffchange diffchange-inline">آثار توفنده و پریشان گایه گوس گواه این مدعا </del>است.</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>مسأله خشونت نیز موضع اساسی رمان جدید کلمبیا است. مخصوصاً از سال ۱۹۴۷ که بهدنبال روی کار آمدن رئیس جمهوری محافظهکاری که بارأی اقلیت انتخاب شد جنگ داخلی آغاز گردید. دراین دورهء خشونت و قتلهای وحشیانه، صدوپنجاه تا دویستهزار نفر از مردم کلمبیا کشته شدند و غریب نیست اگر بسیاری از رمانهای مربوط بهزدوخورد کیفیتی مجادلهآمیز دارند. شاید بتوان «باد خشک، ۱۹۵۴» <ins class="diffchange diffchange-inline"> اثر '''دانیل کایی سدورا''' مشهورترین نمونهء این نوع رمان بهشمار آورد. معذلک در میان آثار نویسندگان کلمبیا از نوشتههای بسیاری میتوان نام برد که رد آنها موضوع خشونت به شیوهئی درخشان مطرح میشود بیاین که لحنی مستقیم بهکار رود یا داستان آشکارا رنگ جدل بهخود گیرد</ins>. <ins class="diffchange diffchange-inline">در این رهگذر باید از «مسیح پشت میکند، ۱۹۵۳» </ins>و <ins class="diffchange diffchange-inline">«دهقان بیزمین، ۱۹۵۴» اثر '''ادوارد کاپایر کالدرون'''؛ «کسی به سرهنگ نامه نمینویسد،۱۹۶۱» </ins>و <ins class="diffchange diffchange-inline">«ساعت نحس، ۱۹۶۲» اثر '''گابریا گارسیا مارکس''''«روز موعود، ۱۹۶۳» از '''مانوئل مخیا وایه خو''' (متولد ۱۹۲۴) و «درچیما پیر مقدسی بهدنیا میآید، ۱۹۶۳» از </ins>'''<ins class="diffchange diffchange-inline">مانوئل ساپاتا اولیوپا</ins>''' <ins class="diffchange diffchange-inline">نام برد. حوادث این رمانها همه در شهرک متروک </ins>و میان <ins class="diffchange diffchange-inline">مردمی روی میدهد که هنوز هم زندگی آنان، از زن و مرد، طعمه قحطی، سیل، تعصب </ins>و <ins class="diffchange diffchange-inline">امواج بیامان خشونت است، شرائطی </ins>که <ins class="diffchange diffchange-inline">فضائی قرون وسطائی در داستان می آفریند. در رمانها و داستانهای کوتاه گارسیا مارکس، بلاهای غریب </ins>و <ins class="diffchange diffchange-inline">اسرارآمیز </ins>چون <ins class="diffchange diffchange-inline">باران پرندگان مرده (واقعهئی در داستان فردای روز شنبه، ۱۹۶۲، که در دهکدهئی روی میدهد) بر مردم نازل میشود. این فضای قرون وسطائی در بسیاری از رمانهای دیگر تکرار میشود. رعایا، بههنگام تهدید از جانب دشمن مهاجم در جستوجوی ارباب و حامی برمیآیند. رابطهء فئودالی بین ارباب </ins>و <ins class="diffchange diffchange-inline">رعیت در «باد خشک»اثر کایی سدو </ins>و <ins class="diffchange diffchange-inline">«دهقان بیزمین» اثر کابایرو کالدرون نیز مورد بحث قرار میگیرد. خصوصیات '''مانوئل پاچو''' </ins>در <ins class="diffchange diffchange-inline">رمانی بههمین نام (۱۹۶۴) از همین نویسنده همچون خصوصیات </ins>و <ins class="diffchange diffchange-inline">حالات شخصیتهای اشعار قرون وسطائی از غرابت بسیار برخوردار است. رمان شرح ماجراهای پسر جوانی است که روزی از لابلای شاخ و برگ انبه که او را از نظر پنهان داشته شاهد کشتار جمعی مادر، پدربزرگ و همه افراد خانوادهء پر جمعیتش میشود. هنگامی که مهاجمان سوار بر اسب از آن مکان دور میشوند پسر ازدرخت بهزیر میآید، جنازهء پدربزرگ </ins>را در <ins class="diffchange diffchange-inline">گونی میتپاند و برای مطالبهء خونبها عازم نزدیکترین شهر میشود</ins>.<ins class="diffchange diffchange-inline">پس از چند روز که به مقصد میرسد جسد پیرمرد بهتودهء متعفنی بدل شده </ins>است. این <ins class="diffchange diffchange-inline">که پسر جوان آخرین مرحلهء سفر </ins>را <ins class="diffchange diffchange-inline">با هواپیما بهپایان میرساند یادآور این نکته این نکته است که در کشورهائی نظیر کلمبیا، یک ذهن قرون وسطائی میتواند در کنار جدیدترین وسائل و اشکال ارتباطی بهموجودیت خود ادامه دهد</ins>.</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div> </div></td><td colspan="2"> </td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><del class="diffchange diffchange-inline">داستاننویسان نسل جوانتر کوشیدهاند تا </del>این <del class="diffchange diffchange-inline">مشکل </del>را <del class="diffchange diffchange-inline">بهطریقی حل کنند</del>.</div></td><td colspan="2"> </td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">ونزوئلا و کلمبیا کشورهایی هستند که در آنها ساختهای اجتماعی و شیوههای زندگی که وجوه مشترک بسیاری با اروپای قرون وسطی دارد همچنان برقرار مانده است. جنبهء قابل توجه این معنیِ بهخصوص در میان نویسندگان معاصر کلمبیا کوششی است در جهت ایجاد وضعیتی که در آن شیوههای کهن بتوانند در کنار نوترین وسائل و اختراعات بهحیات خود ادامه دهند. علاوه بر این هر دو کشور در سالهای اخیر شاهد موج جنبشهای «بیت» در شعر بودهاند. هدف این جنبشها تلفیق انقلاب اجتماعی با انقلاب شعری است. جنبش «ناداایسنا»ی کلمبیا و نیز مجلَهء «'''ال تکوده لاباینا'''» که ناشر آثار نویسندگان پیشرو گردید، از این زمرهاند.</ins></div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[رده:کتاب جمعه ۲۶]]</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[رده:کتاب جمعه ۲۶]]</div></td></tr>
</table>Kaatebhttp://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=29322&oldid=prevKaateb در ۳ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۳:۲۳2012-02-03T03:23:01Z<p></p>
<table class="diff diff-contentalign-right diff-editfont-monospace" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="fa">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">→ نسخهٔ قدیمیتر</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۳:۲۳</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l99" >سطر ۹۹:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">سطر ۹۹:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>با وجود پیدایش آثاری که ذکرشان گذشت، تا دههء ۱۹۲۰، نویسندگان از پرداختن بهواقعیات پیرامون خویش غفلت میورزیدند و این جهان آشفتهء سرشار از خشونت تا آن زمان در ادبیات ناشناخته مانده بود. در اینجا باید از رمان «گرداب،۱۹۲۴» ( که در صفحات و دربارهء آن سخن گفته شد) اثر '''خوزه ایوستاسیو ریورا''' (کلمبیا، ۱۹۲۸-۱۸۸۸) نام برد که نخستین رمان در این زمینه است. نویسنده در این اثر شیوهئی مرسوم بهکار میبرد؛ گریز رمانتیک قهرمان داستان از جهان تمدن، با این تفاوت که گریز مکرر قهرمانان در سنت رمانتیسم قرن نوزدهم بهجهان رویاها است در صورتی که '''آرتوروکو وایا''' واقعیت سرسخت جنگل روبهرو میگردد که شخصیت و احساسات انسانی او را اندک اندک خرد و نابود میسازد. رمان ریورا با قدرت کوبندهئی وحشت هنرمند را از رویاروئی با ماهیت تجربه در جنگلها و دشتهای میهن خود که تا آن زمان تصوری دربارهء آن نداشت نشان میدهد. در آثار نویسندگان بعد، ترس و وحشتی که بر رمان «گرداب» غلبه دارد جای خود را بهنوعی شیفتگی میدهد. نمونهء این گونه رمانها «چهار سال در خود، ۱۹۳۴» نوشتهء '''ادواردو سالامه آبوردا''' است. در این اثر نویسنده، بهخصوص زندگی بدوی و حیرتانگیز کلمبیا را ضمن داستانی توصیف میکند که در نمکزارهای دورافتادهء '''لاگوآخیرا''' میگذرد.</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>با وجود پیدایش آثاری که ذکرشان گذشت، تا دههء ۱۹۲۰، نویسندگان از پرداختن بهواقعیات پیرامون خویش غفلت میورزیدند و این جهان آشفتهء سرشار از خشونت تا آن زمان در ادبیات ناشناخته مانده بود. در اینجا باید از رمان «گرداب،۱۹۲۴» ( که در صفحات و دربارهء آن سخن گفته شد) اثر '''خوزه ایوستاسیو ریورا''' (کلمبیا، ۱۹۲۸-۱۸۸۸) نام برد که نخستین رمان در این زمینه است. نویسنده در این اثر شیوهئی مرسوم بهکار میبرد؛ گریز رمانتیک قهرمان داستان از جهان تمدن، با این تفاوت که گریز مکرر قهرمانان در سنت رمانتیسم قرن نوزدهم بهجهان رویاها است در صورتی که '''آرتوروکو وایا''' واقعیت سرسخت جنگل روبهرو میگردد که شخصیت و احساسات انسانی او را اندک اندک خرد و نابود میسازد. رمان ریورا با قدرت کوبندهئی وحشت هنرمند را از رویاروئی با ماهیت تجربه در جنگلها و دشتهای میهن خود که تا آن زمان تصوری دربارهء آن نداشت نشان میدهد. در آثار نویسندگان بعد، ترس و وحشتی که بر رمان «گرداب» غلبه دارد جای خود را بهنوعی شیفتگی میدهد. نمونهء این گونه رمانها «چهار سال در خود، ۱۹۳۴» نوشتهء '''ادواردو سالامه آبوردا''' است. در این اثر نویسنده، بهخصوص زندگی بدوی و حیرتانگیز کلمبیا را ضمن داستانی توصیف میکند که در نمکزارهای دورافتادهء '''لاگوآخیرا''' میگذرد.</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>در رمان ونزوئلائی کشش و تنفر نسبت به زندگی بدوی، مشخص برخی از بهترین آثار ادبی است.</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>در رمان ونزوئلائی کشش و تنفر نسبت به زندگی بدوی، مشخص برخی از بهترین آثار ادبی است<ins class="diffchange diffchange-inline">. این حال نوسانی میان دو دیدگاه، هستهء مرکزی سه رمان بزرگ '''رولوگایه گوس''' (متولد ۱۸۸۴) را تشکیل میدهد (نگاه کنیده به صحفهء ). در هر سه رمان، «دونیاباربارا، ۱۹۲۹»، «کاناایما،۱۹۳۵» و «کنتاکلارو»، شخصیت اصلی کسی است که خواهان مدنیّت است و برعلیه تمرد و بیقانونی خطرناک بهمبارزه برمیخیزد. در هر سه مورد نیز لحظهئی فرا میرسد که همان هواخواه مدنیت و محترم شمارندهء قانون دست بهعملی خشونتآمیز میزند. قهرمانان '''گایه گوس''' پایمال وحشیگری محیط خود میشوند. بههمین ترتیب در رمان «نیزههای رنگین، ۱۹۳۱» اثر '''آرتورو اوسلارپی یتری''' نیز که مربوط به دوران پیش از استقلال است مالک سفیدپوست و مباشر مولاتو، دو شخصیت اصلی داستان، بهترتیب نمایندهء تمدن و بربریتاند. اما مباشر، هرچند از تمدن بوئی نبرده و هر چند با نیروهای بولیوار میجنگد کاملاً و از هر جهت فرومایه نیست. در رمان «دریا همچون تزیان، ۱۹۴۳» نوشتهء آنتونیو آرائیس که وقایع آن بهزمان ما نزدیکتر است. دریا و نریان نشانهء نیروی وحشی و خشونت '''بارداماسو ولاسکس''' قاچاقچی است و چه تضادی است میان او و حسابدار بزدلی که بهزن او دل میبندد و عاقبت هم بهدست او کشته شود! مفاهیمی چون هرجومرج و خشونت و وحشیگری بهآسانی در صورتهای ادبی نمیگنجد و نمیتوان آنها را در چارچوب آراسته رمانهای شسته رفته جا داد. آثار توفنده و پریشان گایه گوس گواه این مدعا است.</ins></div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div> </div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><ins class="diffchange diffchange-inline">داستان نویسان نسل جوانتر کوشیدهاند تا این مشکل را بهطریقی دیگر حل کنند. فیالمثل '''گی یرمومنس''' (متولد ۱۹۱۱) در رمان طنزآمیز «مراسم عشاء آرلکین، ۱۹۶۲» با بهرهگیری از خیالپردازی و پوچانگاری، نظام حکومت نظامی و اغماض طبقه متوسط را نسبت بهاعمال آنا بهخواننده میشناساند. کتاب با صحنهء «رقص سرهنگان» پایان میپذیرد و بهاین ترتیب یک اثر فانتزی از فساد دستگاه سیاسی پرده برمیدارد. نویسندهء معاصر دیگر، '''میکل اتر وسیلوا''' (متولد ۱۹۰۸)، خشونت و هرجومرج را بهعنوان بخشی از جریان تحول تاریخی در برابر خواننده قرار میدهد. نویسنده در دو رمان «خانههای خاموش، ۱۹۵۵» و «دفتر شماره۱، ۱۹۶۱» با توصیف دو جامعهء متخالف خلاصهئی از تاریخ کشور را باز میگوید. در کتاب نخست، داستان در شهری رو بهزوال میگذرد و این کنایتی است از ونزوئلای قدیم که بیشتر بر پایهء اقتصاد روستائی و ساخت اجتماعی فئودالی و سنتهای اسپانیائی استوار بوده است. اما شهر اکنون مرده و ساکنان آن دیگر قادر بهتأمین زندگی خود نیستند. نومید و بلاتکلیف یا باید به انتظار مرگ بنشینند و یا بهمهاجرت تن دهند. اما «دفتر شمارهء ۱» از جامعهئی کاملاً متفاوت سخن میگوید، جامعهئی که در منطقهئی نفتخیز استقرار یافته است. معهذا، این جامعه هرچند بیقانون و خشونتطلب، از نظر نویسنده پایهئی است که بنای آیندهئی نو را بر آن باید استوار کرد. ثروت حاصل از این مناطق نفتخیز، هر چند سطح معیشت و فرهنگ بسیاری از مردم و ونزوئلا را ترقی فوقالعاده نداده اما '''اتروسیلوا''' آن رااساس لازمی برای ایجاد کشوری جدید میداند. دگرگونیهای محیط اجتماعی ونزوئلا که از آغاز کار نویسندگی رمولوگایه گوس، بهقوع پیوسته در رمانهای '''سالوادور گارمندیا''' که مبتکر شیوهئی نوین است انعکاس یافته است. در رمانهای «آدمهای کوچک، ۱۹۵۹»، «زندگی پست، ۱۹۶۸»، «روز خاکستر، ۱۹۵۴» و «ساکنان، ۱۹۶۸» گارمندیا با واقع بینی بیترحم و طنزآلود، به آنهائی که در حاشیهء زندگی میپلکند، بهبیکاران و کارمندان دون پایه میپردازد و از این راه داستانهای خود را که اساساً مأخوذ از جنبههای عادی و پیش پا اُفتادهء زندگی است غنای بسیار میبخشد.</ins></div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div> </div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><ins class="diffchange diffchange-inline">مسأله خشونت نیز موضع اساسی رمان جدید کلمبیا است. مخصوصاً از سال ۱۹۴۷ که بهدنبال روی کار آمدن رئیس جمهوری محافظهکاری که بارأی اقلیت انتخاب شد جنگ داخلی آغاز گردید. دراین دورهء خشونت و قتلهای وحشیانه، صدوپنجاه تا دویستهزار نفر از مردم کلمبیا کشته شدند و غریب نیست اگر بسیاری از رمانهای مربوط بهزدوخورد کیفیتی مجادلهآمیز دارند. شاید بتوان «باد خشک، ۱۹۵۴» وقایع آن بهزمان ما نزدیکتر است. دریا و نریان نشانهء نیروی وحشی و خشونت '''بارداماسو رلاسکس''' قاچاقچی است و چه تضادی است میان او و حسابدار بزدلی که به زن او دل میبندد و عاقبت هم بهدست او کشته شود؛ مفاهیمی چون هرجومرج و خشونت و وحشیگری بهآسانی در صورتهای ادبی نمیگنجد و نمیتوان آنها را در چارچوب آراسته رمانهای شسته رفته جا داد. آثار توفنده و پریشان گایه گوس گواه این مدعا است.</ins></div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div> </div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><ins class="diffchange diffchange-inline">داستاننویسان نسل جوانتر کوشیدهاند تا این مشکل را بهطریقی حل کنند</ins>.</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td></tr>
</table>Kaatebhttp://irpress.org/index.php?title=%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%DB%B1&diff=29294&oldid=prevKaateb در ۲ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۲۰:۳۶2012-02-02T20:36:08Z<p></p>
<table class="diff diff-contentalign-right diff-editfont-monospace" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="fa">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">→ نسخهٔ قدیمیتر</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۲۰:۳۶</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l95" >سطر ۹۵:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">سطر ۹۵:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>بسیاری از هنرمندان مدرنیست و دیگر نویسندگان طراز اول چند دههء نخستین قرن حاضر از میان اشراف برخاسته بودند و طبیعتاً آثارشان آئینهء افکار خواص جامعه بود. دو تن از نویسندگان نامدار ونزوئلا بهنام '''روفینو بلا نکوفومبونا''' (۱۹۴۴۰۱۸۷۴) و '''تر زاده لاپارا''' (۱۹۲۶-۱۸۹۱) نیز تبار اشرافی داشتند. تر زاده لاپارا یکی از زنان برجسته نویسنده در آمریکای لاتین است. یکی از رمانهای او «ایفی گنیا،۱۹۲۴» -که با عنوان «خاطرات بانوئی جوان و دلتنگ» ترجمه شده است - داستان زن جوانی است که در اروپا تحصیل کرده و اکنون در ولایت عقبافتاده و محدود کاراکاس زندگی خشک و بیثمری را میگذراند. عشقی که ترزاده لاپارا نسبت به سرزمین اجدادی خویش ابراز میدارد با دلتنگی و غم غربت همراه است، دلتنگی برای کشتزارهای نیشکر که خود دوران کودکی را در آنجا گذرانده است و در «یادگارهای ننه بلاتکا،۱۹۲۹» بار دیگر از آن سخن میگوید. نیمی از افسون این رمان به سبب دلتنگی و اندوهی است که نویسنده در از دست رفتن زندگی خانوادگی (پدر سالاری) - که به هنگام نوشتن این اثر نیز رو به انحطاط نهاده بود نشان میدهد. در این دوره، نویسنده میتوانست با استفادهء استادانه از وقایع و رویدادهای زندگی طبقات متوسط شهرنشین و مردم ولایات، در قالبهای ادبیات سنتی آثار خود را بیافریند و هیچ نیازی بهابداع قالبهای تازه و نو نداشت. نویسندگان بسیاری از این دست در ونزوئلا و کلمبیا هستند. مشهورترین آنها '''توماس کارای کییا''' (۱۹۴۰-۱۸۸۵) نویسندهء کلمبیایی است که رمانها و داستانهای کوتاه او از حیث موضوع و سبک نگارش، برای کسانی که با سنتهای ادبی اسپانیا آشنائی دارند بیگانه نیست. کاراس کییا بهندرت از زندگی و عادات و روابط انسانی و رسوم ولایت آتنی یوکیا که با روابط و رسوم شهرستانهای اسپانیا شباهتی بسیار نزدیک دارد منحرف میگردد. استفادهء مکرر او از افسانههای عامیانه بهآثارش لحنی آشنا میبخشد. در حقیقت خوانندگان داستانهای او و ترزادهلاپارا بهحق میان زندگی کلمبیائی و ونزوئلائی با زندگی مردم اسپانیا تفاوت اندکی مییابند. این نویسندگان، گهگاه بهخواننده فرصت میدهند تا از ورای قشر ظاهری زندگی شهرنشینی نگاهی بهعمق آن و آشوبی که در آن موج میزند بیفکند اما از کنار وضعیتی که ادبیات اروپائی نسل وی هیچ نظیری برای آن نمیشناسد بهغفلت میگذرد.</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>بسیاری از هنرمندان مدرنیست و دیگر نویسندگان طراز اول چند دههء نخستین قرن حاضر از میان اشراف برخاسته بودند و طبیعتاً آثارشان آئینهء افکار خواص جامعه بود. دو تن از نویسندگان نامدار ونزوئلا بهنام '''روفینو بلا نکوفومبونا''' (۱۹۴۴۰۱۸۷۴) و '''تر زاده لاپارا''' (۱۹۲۶-۱۸۹۱) نیز تبار اشرافی داشتند. تر زاده لاپارا یکی از زنان برجسته نویسنده در آمریکای لاتین است. یکی از رمانهای او «ایفی گنیا،۱۹۲۴» -که با عنوان «خاطرات بانوئی جوان و دلتنگ» ترجمه شده است - داستان زن جوانی است که در اروپا تحصیل کرده و اکنون در ولایت عقبافتاده و محدود کاراکاس زندگی خشک و بیثمری را میگذراند. عشقی که ترزاده لاپارا نسبت به سرزمین اجدادی خویش ابراز میدارد با دلتنگی و غم غربت همراه است، دلتنگی برای کشتزارهای نیشکر که خود دوران کودکی را در آنجا گذرانده است و در «یادگارهای ننه بلاتکا،۱۹۲۹» بار دیگر از آن سخن میگوید. نیمی از افسون این رمان به سبب دلتنگی و اندوهی است که نویسنده در از دست رفتن زندگی خانوادگی (پدر سالاری) - که به هنگام نوشتن این اثر نیز رو به انحطاط نهاده بود نشان میدهد. در این دوره، نویسنده میتوانست با استفادهء استادانه از وقایع و رویدادهای زندگی طبقات متوسط شهرنشین و مردم ولایات، در قالبهای ادبیات سنتی آثار خود را بیافریند و هیچ نیازی بهابداع قالبهای تازه و نو نداشت. نویسندگان بسیاری از این دست در ونزوئلا و کلمبیا هستند. مشهورترین آنها '''توماس کارای کییا''' (۱۹۴۰-۱۸۸۵) نویسندهء کلمبیایی است که رمانها و داستانهای کوتاه او از حیث موضوع و سبک نگارش، برای کسانی که با سنتهای ادبی اسپانیا آشنائی دارند بیگانه نیست. کاراس کییا بهندرت از زندگی و عادات و روابط انسانی و رسوم ولایت آتنی یوکیا که با روابط و رسوم شهرستانهای اسپانیا شباهتی بسیار نزدیک دارد منحرف میگردد. استفادهء مکرر او از افسانههای عامیانه بهآثارش لحنی آشنا میبخشد. در حقیقت خوانندگان داستانهای او و ترزادهلاپارا بهحق میان زندگی کلمبیائی و ونزوئلائی با زندگی مردم اسپانیا تفاوت اندکی مییابند. این نویسندگان، گهگاه بهخواننده فرصت میدهند تا از ورای قشر ظاهری زندگی شهرنشینی نگاهی بهعمق آن و آشوبی که در آن موج میزند بیفکند اما از کنار وضعیتی که ادبیات اروپائی نسل وی هیچ نظیری برای آن نمیشناسد بهغفلت میگذرد.</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>حقیقت این که برخی از نویسندگان این نسل دیدی دگرگونه داشتند. فیالمثل، «'''خسوس دل کورال'''» (۱۹۳۱-۱۸۷۱) نویسندهء کلمبیائی در داستان </div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>حقیقت این که برخی از نویسندگان این نسل دیدی دگرگونه داشتند. فیالمثل، «'''خسوس دل کورال'''» (۱۹۳۱-۱۸۷۱) نویسندهء کلمبیائی در داستان <ins class="diffchange diffchange-inline">؟؟؟؟ تصویری دقیق از اوضاع اجتماعی ونزوئلا و کلمبیا بهدست میدهد. وقایع داستان در معدنی متعلق بهخارجیان روی میدهد. در درون معدن، کار و زندگی، مثل هر جای دیگر، ادامه دارد. اما معدن برای خود دنیای بستهئی است که تنها بهوسیلهء سبدی آویخته بر طناب که بر فراز دره میرود و میآید باجهان خارج پیرامون خود ارتباط مییابد. در آن سوی دره جنگ در گرفته است. بدین سان، وضع درون معدن شباهت تمام با زندگی طبقات بالا و متوسط جامعهء ونزوئلا و کلمبیا دارد. آنان، فارغ از اندیشهء آشوب و ناامنی که سراسر ملک را فرا گرفته، خود را در قفس محبوس ساختهاند. </ins></div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div> </div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><ins class="diffchange diffchange-inline">با وجود پیدایش آثاری که ذکرشان گذشت، تا دههء ۱۹۲۰، نویسندگان از پرداختن بهواقعیات پیرامون خویش غفلت میورزیدند و این جهان آشفتهء سرشار از خشونت تا آن زمان در ادبیات ناشناخته مانده بود. در اینجا باید از رمان «گرداب،۱۹۲۴» ( که در صفحات و دربارهء آن سخن گفته شد) اثر '''خوزه ایوستاسیو ریورا''' (کلمبیا، ۱۹۲۸-۱۸۸۸) نام برد که نخستین رمان در این زمینه است. نویسنده در این اثر شیوهئی مرسوم بهکار میبرد؛ گریز رمانتیک قهرمان داستان از جهان تمدن، با این تفاوت که گریز مکرر قهرمانان در سنت رمانتیسم قرن نوزدهم بهجهان رویاها است در صورتی که '''آرتوروکو وایا''' واقعیت سرسخت جنگل روبهرو میگردد که شخصیت و احساسات انسانی او را اندک اندک خرد و نابود میسازد. رمان ریورا با قدرت کوبندهئی وحشت هنرمند را از رویاروئی با ماهیت تجربه در جنگلها و دشتهای میهن خود که تا آن زمان تصوری دربارهء آن نداشت نشان میدهد. در آثار نویسندگان بعد، ترس و وحشتی که بر رمان «گرداب» غلبه دارد جای خود را بهنوعی شیفتگی میدهد. نمونهء این گونه رمانها «چهار سال در خود، ۱۹۳۴» نوشتهء '''ادواردو سالامه آبوردا''' است. در این اثر نویسنده، بهخصوص زندگی بدوی و حیرتانگیز کلمبیا را ضمن داستانی توصیف میکند که در نمکزارهای دورافتادهء '''لاگوآخیرا''' میگذرد.</ins></div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div> </div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><ins class="diffchange diffchange-inline">در رمان ونزوئلائی کشش و تنفر نسبت به زندگی بدوی، مشخص برخی از بهترین آثار ادبی است.</ins></div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"></td></tr>
</table>Kaateb