بر پاک و پلید...

کتاب هفته شماره ۱۱ صفحه ۱۵۳

چون خور ز فروغ خود جهان آراید،

بر پاک و پلید اگر بتابد شاید؛

نه نور وی از هیچ پلید آلاید،

نی پاکی او ز هیچ پاک افزاید.

جامی

چون عود نبود، چوب بید آوردم،

روی سیه و موی سپید آوردم؛

تو خود گفتی که ناامیدی کفر است،

بر قول تو رفتم و امید آوردم.

ابوسعید مهنه

با نفس همیشه در نبردم، چه کنم؟

وز کردهٔ خویشتن به دردم، چه کنم؟

گیرم که ز من درگذرانی به کرم،

زین شرم که دیدی که چه کردم چه کنم؟

خیام

چون درد ته پیاله باقی است هنوز،

شادم که بهار لاله باقی است هنوز؟

در کیش توکل غم فردا کفر است،

یکروزه می دو ساله باقی است هنوز.

غالب

ای «درد» مرا از نغمه‌هایم دریاب،

آهنگ من از صوت و صدایم دریاب؛

ای زمزمه پرداز بسان قانون،

تفصیل مقامم از نوایم دریاب.

درد

محتویات